Een western-stadje in het oosten van Turkije.

Zaterdag 19-8. Rustdag in Erzurum.

Vandaag doe ik het even lekker rustig aan. Wil nog wat extra Euro's en/of Dollars opnemen. Omdat dat dat in Iran niet kan,ivm een economische sanctie. Om klokslag 09:00 sta ik bij een bankgebouw. Maar wat is dat,deze blijft vandaag en ook morgen gesloten. Da,s even flink balen. Omdat er altijd zoveel leven in de brouwerij is,en ook weer in deze stad,had ik dit niet verwacht. Ben Turkije nog niet uit,krijg nog wel een nieuwe kans.
Even rust kan ook geen kwaad,na al die gemaakte kilo- en hoogtemeters. Dan maar even slenteren,door deze alweer mooi uitziende stad.
Heb ik trouwens ook even de tijd om de fiets even na te kijken. Na ruim 4500 km,heb ik nog geen enkel probleem gehad met deze Travelmaster. Het is een erg vertrouwde vriend!
Tegenover het hotel zit een kapper. Na de Santos is mijn beurt, voor een beetje onderhoud. Bij het binnenstappen van de salon,kijken ze wel een beetje vreemd op. Wat moet deze westerling hier,hoor ik ze denken. Bezoek,van iemand als mij zien ze niet elke dag. Als ik probeer uit te leggen,waarom ik kom,moeten ze lachen. Beland vrij snel in de stoel. Maar hoe moet het worden? Deze keer lukt het niet met gebarentaal. Door de kapper,wordt er iemand gebeld. En de telefoon wordt mij in de handen gedrukt.
De man aan de lijn,spreekt goed engels. Deze manier van communicatie lukt,een tolk op afstand.
Maar volgens mij is het niet zo moeilijk om van mijn haar nog wat te maken,haha. Eerst met de tomdeuze, daarna met de schaar. Dit gebeurt wel erg vakkundig,moet ik eerlijk zeggen. Maar wat gaat hij nu doen... Met een aansteker,brand hij de haren die in de oren weg. Ik barst in een lachen uit,zoiets heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Het werkt wel effectief, moet zeggen. Er zit een luchtje aan,trouwens. Dan mag ik met mijn hoofd voorover,de wasbak in. Mijn haar krijgt ook nog even een wasbeurt. Bij de Turkse kapper op bezoek,erg bijzonder, hahaha.
's Avonds nog even de stad in,alles is geopend. Maar de banken,hooww maar. ;-)

Zondag 20-8. Vertrek Hotel Akçak,Erzurum.

Na een stevig ontbijt,gaat het weer verder. Vandaag gaat het in de richting van Horosan. Na een klein klimmetje vlakt de weg af. Zo te zien blijft dat ook aanhouden. Fiets in een dal,met een bijna droog staand riviertje,mee. Plots zie ik een Sperwer,deze jaagt op een zangvogel. Ze scheren vlak langs mij heen. Wauw,die gaan snel. Twee vogels, de één probeert de andere te vangen. De zangvogel,probeert de sperwer af te schudden,met allerei schijnbewegegingen. Wel erg mooi om te zien.Zo snel dat ze gekomen zijn,zie ik ze niet meer. Zal het de zangvogel gelukt zijn,om aan de predator te ontkomen?
De temperatuur loopt alweer op tot boven de 40°C. Bij een krakkermikkerig fruitkraampje kan ik even de schaduw opzoeken. De verkoper probeert zo middle of nowwhere zijn fruit te verkopen. Dat komt goed uit,want ik best zin aan wat fruit. Voor 5 Turkse Lira,heb ik een tas vol met van allerlei soorten.
Ik heet Babba,zegt hij. Wil je thee? Nartuurlijk, haha. Zo ben ik even lekker uit de zon. Moet wel oppassen, hoe ik de stoel neerzet. De vloer is overal niet even vlak. Voordat ik er erg in heb, ga ik onderuit.
Het stalletje is opgebouwd uit allerlei zooi. Spoorbielsen,wrakhout,een oud zeil,vloerbedekking...,niet volgens een tekening. Babba,blij dat er iemand op de "koffie" komt. Het is één en al vrolijkheid. Waar gaat de reis naartoe,vraagt hij. Richting Iran en dan verder in zuid-oostelijke richting,vertel ik hem.
Iran.....,zegt hij. In die korte broek? Ik zeg waarom niet. They will kill you,en maakt daar zo,n koppensnellenerend gebaar bij. Ojeee, dan moet ik maar rechtsomkeer maken,zegt ik met een knipoog.
En hij begint nog harder te lachen,en geeft mij nog een appel. Maak nog snel even een foto,van alweer een vrolijke Turk.
Toch gaat het verder in oostelijke richting. Heb mij goed voorbereid, dat wat Iran betreft. Er zitten twee afritsbroeken,in de tas.
Het is zondag. Het valt dan op dat er veel bonte stoeten op de weg te zien zijn. Versierde auto's komen toeterend voorbij. Er trouwen veel stelletjes op deze dag,als je het mij vraagt. Ook bij een tankstation is zo,n kolonne neergestreken. Op de parkeerplaats is het één grote party. Veel muziek en dans,maken het feest compleet. Best apart eigenlijk,en dat zonder alcohol.
Ondanks het warme weer,bereik ik snel het plaatsje,Horosan. Een hotel is snel gevonden. De receptie is bemand,door wel erg jonge medewerkers. Twee,jongens van zo,n 12 jaar vangen mij op. Best grappig.
Het duurt niet zolang,of de vader is er ook. Eerst nog even inchecken,en daarna een douche. Heerlijk!
Ga nog even het stadje in. Dit lijkt wel op zo,n stadje,uit een western-film. Wat een stoffige zooi. Mis alleen de cowboys en de saloon. Dust in the wind. Kan ook haast niet anders,met zulke temperaturen.
Nog twee dagen fietsen. Dan is het zover. De Iraanse grens komt in zicht. Turkije blijkt nog groter,dan verwacht. Zit inmiddels op 4600 kilometer. En het eind is nog lang niet in zicht...
To be continued.