De chauffeurs hebben het eten klaar. En ik kom het op tijd.

Donderdag 17-8. Vertrek Mete Hotel in Erzincan

Wederom heb ik overnacht in een mooi en levendig stadje. Maar het word tijd om Erzincan vaarwel te zeggen. Via de D-100 gaat het in de richting van Fercan. De omgeving is erg mooi. Volg de loop van een rivier,de Eufraat. Via dit dal,loopt de weg lekker vlak. Van hoogtemeters is haast geen sprake. Best lekker,haha. Het is een afgelegen gebied,waar ik mij bevind. Heb alleen gezelschap van de andere weggebruikers.
Het wordt tijd voor een pauze. Op een parkeerplaats langs de weg,kan ik mooi even genieten van het wel erg mooie landschap. Er staan ook een paar vrachtwagens. De chauffeurs zijn druk bezig met koken. Dit doen ze vanuit een kist,die onder de oplegger zit. Als ze mij zien,wordt er meteen geroepen. Volgens mij willen ze hebben,dat ik erbij kom zitten. Ze doen niet moeilijk,en bieden mij gelijk wat aan. Het ziet er goed uit,wat ze gekookt hebben. Plakken met worst samen gebraden met eieren. Mijn timing kon niet beter. Gewoon weer uit de pan eten. Een groot stuk brood en gesneden tomaten maakt het "diner" compleet. Het smaakt allemaal best. Als toetje krijg ik thee. Die gastvrijheid is onbeschrijflijk. Eigenlijk moet je zoiets zelf een keer meemaken. Probeer de heren uit te leggen, dat ik zelf ook chauffeur ben geweest. Maar ze spreken alleen maar turks,en dat maakt het er niet gemakkelijker op. Met handen en voeten lukt het toch. Een soort van gebarentaal,zo zeg maar.
Na het bedanken,fiets ik verder de mooie omgeving in. Dan zie ik een ezel,deze staat op een wel erg vreemde plek,zo vlak langs de weg. Nu zie ik ook waarom. Zijn maatje is waarschijnlijk aangereden, en licht dood in greppel. Het is een treurig schouwspel. Als ik naar de ezel kijk,voelt dat ook zo. Best vreemd.
Het arme beest,waakt over zijn dode maatje.
Ga maar weer verder,het trieste schouwspel achter mij latend. Al snel bereik ik Fercan. Waar zal ik vanavond slapen? Een tankstation? Ja hoor het wordt weer een tankstation. Maar mijn tentje hoef ik niet op te zetten. Boven het tankstation zit een hotel. Voor werkelijk een belachelijke prijs heb ik een kamer gescoord. Daar kan ik de tent helemaal niet voor opzetten. Maar eerst is daar weer de thee. De medewerkers willen natuurlijk eerst weten,wat zo,n fietsende toerist komt doen in dit kleine Turkse stadje. :-)

Vrijdag 18-8. Vertrek hotel,alias tankstation. Fercan.

Heb prima geslapen. Alleen zo rond 04:30 zat ik ineens rechtop in mijn bed. Het was de iman. Deze vond het nodig, om zijn gezang weer ter gehore te brengen. Hoe bedenk je het zo vroeg,in de morgen, ;-).De luidsprekers waarmee hij te horen is,zat zo,n beetje onder het raam van m,n hotelkamer. Heb dit al eens eerder omschreven. Via luidsprekers die aan raket gelijkende torens gemonteerd zijn hoor je de iman,zingen. Het is net of dat ie onder de douche staat. Het gezang galmt de weide omgeving door.
Hoort er gewoon bij,moet je maar denken,haha.
Probeer nog even wat rust te pakken,dat lukt eigenlijk maar half. Sta maar op. Nu heb ik even de tijd om de fiets te wassen. Dat kan ik mooi even doen,in de wasserette, naast de pomp. Na dat blubberrijden van laatst,geen overbodige luxe.
Nu nog even wat eten. En verder gaat het,in de richting van Erzurum. Het begint al lekker,een flinke klim.
Na zo,n 25 km kom ik boven. Wow,die hebben we gehad. Nu is het afdalen geblazen, haha. Dat gaat toch wel erg goed met deze fiets. Kost wat,maar je hebt ook wat.
Het is opvallend, hoeveel vrachtwagens je tegenkomt. Nu zie ik ze wel veel vaker rijden,maar deze zijn geladen met vee. Ze hebben ze gewoon geladen in normale opleggers. De zeilen staan voor en achter een stuk open,om de beesten van een beetje frisse lucht te voorzien. Ook zie ik opleggers zonder huif. Alleen de rongen en planken er nog in. Na navraag ben ik erachter gekomen, dat dit alles allemaal in de richting van Istanboel gaat. Dit alles ivm een offerfeest. Het is niet normaal, zoveel ladingen die kant op. En het is nog een heel eind,zo vanuit het oosten van Turkije. Ik kan het weten,hahahaha.
Het ging lekker vandaag. Het voelde niet zo warm, met 37°C. En al snel bereik ik de rand van Erzurum. Dit is nog een behoorlijke stad, met zo,n half miljoen inwoners.
Opeens zie ik,dat ze bezig zijn met het leggen van graszoden. Een hele club "hoveniers"is hier druk mee aan het werk.
Moet er wel om lachen,met zulk weer graszoden leggen. Zo te zien een flinke klus. Het is de middenberm, die ze aan het verfraaien zijn. Ze kunnen nog wel een paar kilometer vooruit. Pallets vol met deze zoden,staan gewoon op de weg,moet kunnen. Even een praatje maken met de heren. En wederom is het een bont gezelschap, met veel vrolijkheid. De nieuwe grasmat ligt er nog maar net in,en één van de medewerkers is maar bij gaan liggen. Maar voor hoelang? Een grote tankwagen is al bezig met het sproeien van water,met deze warmte niet zo,n gek idee.
Het moet moet er allemaal netjes uitzien,daar houden de turken wel van. Niet alleen de steden,ook zie je ze veel bezig met het wassen van hun auto's.
In het centrum vind ik een hotel voor de nacht. Alweer een hotel. Dit bevalt mij best, voor de prijs hoef je het eigenlijk niet te laten. Nog zo,n 300 kilometer tot de grens met Iran. Nog even genieten van dit bijzondere land. Hopelijk is het daar net zo. Heb gehoord,dat het daar ook erg gastvrij is.