Mijn laatste dagen in Taiwan, de reis terug naar huis,de laatste etappe en het warme ontvangst.

Het is alweer de 19e oktober. Morgenavond, laat vlieg ik weer naar huis. Best een vreemd gevoel,op de Santos hier naar toe gefietst en met het vliegtuig weer terug.
Vandaag gaan we nog even het centrum van Taipei in. Samen met Jacqueline en 2 vriendinnen van haar.
Eerst even naar de bioscoop, de nieuwe Balde runner. Deze gaan we bekijken.Ik hou wel van een beetje sf-film. De dames,vinden het allemaal wat minder interessant en vallen halverwege de film in slaap, haha. Na de film nog even naar de Taipei-101. Dit is een wolkenkrabber van meer dan 500 meter hoog en telt 101 etages. Onderin de toren zit een groot winkelcentrum. Wat je hier allemaal aan "dure" merken vindt is echt niet te geloven. Ik hou het maar gewoon bij etalages kijken.
Daarna nog even naar een restaurant,alweer. Op elke hoek van de straat is wel een eettentje te vinden. De taiwanezen nemen het ervan,geef ze eens ongelijk,hahaha.
Het centrum van Taipei oogt heel erg modern, er zijn vele bezienswaardigheden en winkels,voorzien van alle bekende en dure merken. Wie van shoppen houdt, is hier op het goede adres. Vergeet niet om je creditcard mee te nemen. ;-)
De laatste dag op Taiwan is aangebroken. Vanavond laat vlieg ik terug. Maar daarvoor heb ik nog wel het één en ander te doen.
Het is haast niet te geloven,de Santos staat al een poos onder de carport. Gisteren ontdekte ik een lekke achterband. Heb in de laatste kilometers nog lek gereden, hoe is het mogelijk. Deze moet eerst geplakt worden,alvorens de Santos de doos in gaat. En ik maar trots zijn,dat ik geen lekke band had gehad,tijdens m,n reis. Heb iets te vroeg gejuicht, haha.
De Santos zit inmiddels "veilig" in de doos. Nu de fietstassen en het voorwiel nog. Ook deze pak in een wel erg grote doos. Heb eigenlijk geen keus,het moet alles toch mee terug. Het gevolg is,dat ik 2 erg grote dozen meeneem het vliegtuig in,hopelijk gaat dit goed.
Nog éénmaal mag ik gaan genieten van het lekkere eten hier. De vader van Jacqueline, kan werkelijk erg lekker koken. Een enorme steak belandt op de tafel,en dan al dat andere wat op de tafel verschijnt,....wat lekker. Alweer is daar die verleiding, en eet weer veelst te veel,...
Het wordt de hoogste tijd,om te vertrekken in de richting van het vliegveld. Maar daar is eerst het afscheid, deze verloopt best een tikkeltje emotioneel. De familie Hung,heeft mij uitgenodigd, om mijn 50ste verjaardag bij hun te komen vieren. Dat is eigenlijk,helemaal zo,n slecht idee nog niet,hahaha.
Dat is over 3 jaar,moet kunnen.
Gelukkig beschikt Jacqueline over een grote auto, een Toyota RAV-4. De grote dozen passen erin,gelukkig maar. Dan is het op naar het vliegveld van Taipei.
Het inchecken gaat eigenlijk zonder al teveel problemen. Ook over de 2 grote dozen wordt niet moeilijk gedaan. Maar er moet wel flink bijbetaald worden,niet normaal meer. Het is niet anders. Nu is het eerst
tijd voor een paar flinke knuffels. Jacqueline blijft toch een speciaal iemand voor mij,een flinke knuffel,deze heeft zij echt verdiend!! De enorme gastvrijheid en wat zij allemaal voor mij gedaan heeft,de afgelopen week.
Op naar de douane en daarna naar de boarding. Al snel zit ik in dat enorme vliegtuig van Emirates; een Airbus 380/800. Eerst gaat het naar Dubai,daar maak ik een overstap in de richting van Düsseldorf.
In Dubai moet zo,n 4 uur wachten op de aansluitende vlucht. Wat een enorm vliegveld is dit,en het ziet er wel erg modern en mooi uit.
Die 4 uurtjes vliegen voorbij,haha. Al snel zit ik wederom in zo,n grote Airbus. Op naar Düsseldorf.
In het vliegtuig heb ik het lekker aan de ruimte,van de 4 stoelen, zijn er 2 vrij. Kan m,n koppie er even lekker bij neerleggen. Al snel landen we op Düsseldorf. Beide dozen zijn gelukkig meegekomen vanaf Taiwan. Op naar de aankomsthal, daar is Charles ook al! Hij komt mij ophalen, wat een service!
Van je vrienden moet je het hebben,zo blijkt maar weer. De luchthaven van Düsseldorf oogt erg rustig en is logisch ingericht. Vanaf het vliegtuig ben je zo bij de hal,waar je koffers van de lopende band kunt pakken, de douane zit daar vlak achter,gevolgd door de aankomsthal. En de parkeergarage op nog geen 100 meter afstand van de aankomsthal. Dit werkt perfect! En je rijdt vanaf de parkeergarage zo de snelweg op. Binnen de 45 minuten rijden we naar de grens,bij Goch. In Gennep is het stop,eerst even een grote patat oorlog, hahaha. Dit smaakt toch ook wel lekker hoor! Heb dit wel gemist,na zo,n 4 maanden.
Na dit patatje,rijden we naar Milsbeek, hier woont Charles. Eerst even koffie, daarna de Santos weer opbouwen. Deze heeft de reis goed overleefd, haha. Morgen heb ik de fiets nog één keer nodig. De laatste etappe van Milsbeek naar Vroomshoop is een feit.
s'Avonds gaan we nog even saté eten,alweer een restaurant, haha. Ben weer terug in Nederland, het voelt best vreemd. Nu maar eerst even lekker slapen,het jet-lag gevoel is er nog niet,...deze zal nog wel komen,ben ik bang voor.
Wat heb ik lekker geslapen, mede doordat het zo regende. Het lijkt er wel op,daar waar ik verschijn,begint het te regenen. Dat was op Taiwan het geval,en daar bleef het maar regenen en waaien. Hopelijk is dat hier in Nederland niet het geval,haha.
Niet alleen tijdens m,n reis waren de mensen erg gastvrij. Charles bezit deze eigenschap ook!! Hij is ook bijzonder gastvrij en behulpzaam. Eerst is daar de koffie,gevolgd door lekkere tosties. En niet te vergeten,hij heeft mij gisteren opgehaald van het vliegveld, getrakteerd op een grote patat oorlog, geholpen met het opbouwen van de Santos,mij onderdak verleend. Charlie bedankt!!
Tegen 09:15 zit ik op de Santos voor de laatste loodjes. Wat is het koud en regenachtig. De temperatuur komt nauwelijks boven de 10°C uit. Brrrŕrrr,.....dat ben ik niet meer gewoon. Zat gedurende m,n reis,constant in die enorme hitte. Dan is dit wel weer even wennen. Gelukkig heb ik warme kleding mee,dan heb ik dit dan toch niet voor niets meegesleept, haha.
Het waait flink,deze is zuid-west. Dat betekent, wind in de rug! Via Kleve en Emmerich fiets ik de richting van s'-Heerenberg,hier had ik nog even op bezoek gewild bij Erwin en Christa. Deze lieve mensen heb ik tijdens mijn reis ontmoet,op een camping in Wertheim,Duitsland. Helaas zijn ze niet thuis. Dat potje aarbeienjam,kom ik binnenkort wel even ophalen!
Via Doetinchem, Zelhem,Ruurlo,Barchem,Markelo en Rijssen,fiets ik naar huis. Vroomshoop komt in zicht! Al snel fiets ik de Prinsenkamp in. Hier wacht mij een warm ontvangst. Ze hebben zelfs mijn huis versierd!! Ongelooflijk!! Beide zussen met aanhang,buren,Johan en Dick,ze zijn er allemaal!
Ze zijn natuurlijk erg benieuwd, wat ik allemaal heb beleefd tijdens mijn reis,...
Maar het vinden van de juiste woorden is moeilijk,mede door de emotie. Voel mij een vreemde in mijn eigen huis,dat is een onbeschrijflijk gevoel. Kan mijn gasten alleen koffie en thee aanbieden,de koelkast is leeg,...Morgen maar eerst even naar de supermarkt.
Lekker op mijn eigen bed,na zo,n erg vreemd aandoende dag. Fietsen in de regen en voor mij was het koud. Maar mij hoor je niet klagen, ben blij dat de reis goed is verlopen en dat ik in Nederland woon.
Na een lange en vreemde nacht,is daar toch die jet-lag. Wat een raar en vermoeid gevoel. Eerst maar even naar de supermarkt, want ik heb echt helemaal niets in huis.
Gun de Santos even rust,en besluit een één van mijn andere fietsen mee te nemen,om boodschappen te gaan doen. Wat fiets dat vreemd en onwennig. Na 4 maanden op de Santos, fiets deze Ghost,erg raar en vreemd. Al snel heb ik de fietstassen en mijn kratje vol geladen met de boodschappen. Snel weer terug, ben nog geen meter onderweg, en daar lig ik al tegen de vlakte,...boodschappen liggen over de straat. Een pak chocolademelk heeft de val niet overleefd. Tijdens mijn reis ben ik er niet geen één afgevallen. Nu is al binnen de 500 meter raak,haha. Zal wel te maken hebben met dat onwennige en vreemde gevoel. Ook die jet-lag werkt niet in mijn voordeel. Snel naar huis! Tijd voor koffie en een broodje pindakaas!
Dan weer m,n nest in,even rust pakken. De aankomende week zal wel erg rustig verlopen. Even wennen aan het "normale" leventje. Aan mijn reis is daadwerkelijk een eind gekomen. Het was een bijzonder, ongelooflijke en mooie ervaring,die mij mijn hele leven zal bijblijven. Heb vele nieuwe vrienden gemaakt,landen "geproefd". Ben ook wel weer blij om thuis te zijn. Nog even een paar weken rust. Dan ga ik weer aan het werk. Als één van jullie nog een avontuurlijke ingestelde wereldfietser kan gebruiken,dan hoor ik het wel,hahahaha.
Wil ieder van jullie bedanken voor de mooie redacties!!! Mede hierdoor is deze reis meer dan de moeite waard geworden! Bedankt!!
Binnenkort maak ik via dit blog een datum bekend. Voor een gezellige middag,waarschijnlijk op een zondag,waar ik mijn reiservaringen met jullie wil delen. Dan zijn jullie meer dan welkom!!
Groetjes, Marko.