Met de vlam in de pijp en breng een bezoek aan een "freakshow".

Vrijdag 29-9.Vertrek, Free Bird hotel in Nanchang!China.

Na zo,n dag als gisteren, met al die regen,heeft zo,n mooie en nette hotelkamer mij goed gedaan. De airconditioning werkte perfect. Een donsen dekbed,prima kussentje en dito matras,dat lag wel erg lekker.
Maar het wordt tijd om te vertrekken. Zit al lekker vroeg al lekker vroeg op de fiets. Maar dat is niet voor lang. Er begint mij wat te steken,net onder in de rug. Maar waar vind ik zo snel een wc? Nood breekt,wet.
Bij een bandenboer, zo midden in deze grote stad,spring ik snel van de fiets. De medewerkers kijken wel erg vreemd op. Wat heeft die fietsende toerist voor een haast? Dit maak ik hen snel duidelijk. Wederom,met het gebruik makend van gebarentaal, probeer ik hen uit te leggen,dat ik hoge nood heb.
Al snel zit ik gehurkt, en daar komt de bruine jongen aan. Net op tijd,dat lucht op,pfff. En daar ga ik weer. Maar wat is dat voor een branderig en heet gevoel,daar beneden? De chilipeppers, die ik gisteravond heb gegeten,laten zich weer gelden. Nu zit het branderige gevoel een stuk lager,dan dat dat gisteravond het geval was,.... Na ongeveer een kwartier,voel ik wederom een lading van dit licht ontvlambare goedje opkomen. En hetzelfde ritueel herhaalt zich weer. Daar is ook de vlam in de pijp terug. Mijn zitvlak voelt lekker warm aan,gelukkig verdwijnt dit gevoel na verloop van tijd. Ziek ben ik er niet van geweest,maar een fijn gevoel is wat anders,hahaha. Mijn darmen wisten zich niet goed raad,met deze groene en branderige peppers. Voor mij voorlopig geen chilipeppers meer. Daar heb ik twee keer wat aan gehad. Één keer toen ze naar binnen gingen,en één keer,toen ze er weer uit kwamen,hahahaha.
Toch lukt het mij goed,om deze grote stad uit te komen. En daar is ook het weer. Wat een verschil met gisteren. Het is droog,heb de wind in de rug,en het is bewolkt. Mede door die bewolking is het niet zo warm. Het gaat erg lekker,en fiets zo lekker door.
Onderweg heb ik de tijd om alles eens goed te bekijken. Zie hier veel driewielers, rijden. Kan beter zeggen,fietsen. Wat ziet dat er allemaal gammel uit. De boggels die in de wielen zitten,zijn haast nog groter,dan de boggel op de rug,van menig bestuurder. Die bestuurders zijn vaak hoogbejaarden,van beide seksen. Ongelooflijk, dat het nog vooruit komt,en wat ze meeslepen. Wat een zooi. Het is echt een land van uitersten. Dan zie je daar weer zo,n erg modern ogende hogesnelheidstrein gaan,over de grootste en langste viaducten. En een minuut later,kom je weer een gammele driewieler achterop,....
Ben alweer lekker opgeschoten,ben de 100 kilometer alweer ruim voorbij. Een plaats voor de nacht,vind ik in het plaatsje,Huwanzhen. De kamer oogt niet helemaal fris,maar het is maar voor één nacht.
Na het douchen,ga ik naar beneden. Even wat eten,daar heb ik best wel zin in. Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen?? De kamer is oké, maar de rest,.... Het is te bizar voor woorden. Die gasten zien eruit,het is gewoon walgelijk. Ga niet teveel in detail treden. En daar zijn ook weer die vieze gewoonten. Spugen op de grond,het is een mix van spuug en net voorgekauwd eten,boeren laten,bulken, slurpen.Zo,n beetje alle goorigheden,hebben de revue gepasseerd,...bahh.
Het is dat ik erg veel honger heb,en dat het eten gebraden wordt,anders had ik eieren voor mijn geld gekozen. Het voorgeschotelde eten,is zowaar nog niet zo gek. Snel werk ik het naar binnen. En dan dan op naar de kamer,deze ziet er wat beter uit,dan dat zooitje hier beneden. Verlaat de voorstelling, voor mij komt er een eind aan de freakshow. Kreeg er echt de kriebels van die viespeuken. Het is niet alleen hun manier van doen,maar ook hoe ze eruit zien.De meeste "gasten" konden zo meedoen in een film van Wes Craven of Sam Raimi. Daar is dan natuurlijk,ook nog Hammer house of horror,... Dit is tot nu de meest bizarre plaats,waar ik tijdens mijn verblijf,hier in China ben terecht gekomen. Hopelijk is dit eenmalig,de meeste hotels zijn prima in orde en dat voor een prima prijs. Als ik dat vergelijk met de vorige overnachting. Daar zijn weer die uitersten, die je hier in China wel vaker tegenkomt. (Zo heb ik daar nog een voorbeeld genoemd, eerder in dit verslag.)

Zaterdag 30-9. Vertrek,"luguber"hotel in Huwanzhen, China.

De voorstelling is voorbij,wanneer ik beneden kom. In het smerige restaurant,is niemand te bekennen. Gelukkig maar. Ben lekker vroeg,dat zal de redenen zijn. Heb toch nog een behoorlijke nachtrust gehad.
Ben gisteravond, halverwege de voorstelling naar mijn kamer gegaan. Had er even genoeg van,letterlijk en figuurlijk. En daar is nog wat,waar chinezen, erg goed in zijn;het maken van lawaai. Normaal met elkaar praten is er niet bij,bekvechten is een betere omschrijving. Gooien met deuren,daar zijn ook weer goed in. De sponningen zouden het haast begeven. Het maken van zoveel lawaai, zal wel een bedoeling hebben; boze geesten,verjagen??
Snel bepak ik m,n fiets. De buurman,heeft een kleine supermarkt. Hier haal ik snel even wat te snaaien. Deze man is samen met zijn vrouw,wel erg vriendelijk. Dat geeft mij een goed gevoel, zo vroeg in de morgen. Daar zijn ook weer die uitersten. Ditmaal het gedrag van de locals. Bijvoorbeeld bij het vragen,als zij nog een slaapplek weten. De één reageert bijzonder vriendelijk en behulpzaam, daar waar de andere erg bot,haast agressief kan reageren. Erg vreemd allemaal.
Het landschap ziet er mooi uit,Veel groen en licht glooiend. Zo vervolg ik mijn weg in de richting van Xiamen, hier neem ik de boot in de richting van Taiwan. Ben al voorzien van een ticket. 10 oktober gaat de boot. Bij de aanvraag van de ticket,heb ik hulp gehad,van Jacqueline. Ben haar hier erg dankbaar voor,het is een schat!
De zon wordt vandaag niet gehinderd door bewolking, en brand er flink op. Dat betekent één ding; insmeren! De temperatuur loopt op in de richting van de 40°C. Gelukkig valt het enigszins mee,met de luchtvochtigheid. Het inmense zweten,blijft achterwege. Het weer hier is wel grillig. Vorige week was het ook een dag zo warm,toen was die luchtvochtigheid zo hoog,een dag later verzuip je haast,door de vele regen,en moet je een snorkel op. En dan,een paar dagen later,is het weer erg warm met 40°C,...
Het land van uitersten. Toch fiets ik lekker door, van hoogtemeters is vandaag ook nog niet zoveel sprake. Het glooit ligt,daardoor is het goed te doen. Verwacht de hoogtemeters wel snel te gaan maken,als ik de landkaart zo bekijk. Het vernijn zit hem in de staart,ben ik bang voor.
In Nanfeng,vind ik een hotel. Deze ziet er een stuk beter uit,dan die van afgelopen nacht. Het stadje oogt "onchinees". Met zijn mooie en leuke gebouwen,heeft het een heel andere look,dan dat ik gewoon ben.
Mooi om te zien,het heeft een franse stijl. s'Avonds slenter ik wat door de stad. Wat een bedrijvigheid. Veel chinezen nemen het ervan. Op een groot plein is het een drukte van jewelste. Je ziet ze veel dansen,het lijkt de tango wel. Ook badmintonen lijkt een favoriete bezigheid te zijn. Later op de avond word ik getrakteerd op een enorme vuurwerkshow. Zo te zien kun je dit wel aan de chinezen overlaten, maar ja,....daar staan ze ook bekend om. Morgen ga ik even genieten van een dag rust. Volgens mijn berekeningen is het nog een kleine 500 kilometer tot aan Xiamen. Ben de afgelopen 2,5 week,lekker opgeschoten.Heb alweer 1850 kilometer in zuidelijke richting afgelegd. Mijn visum is 30 dagen geldig. Dat moet lukken,om binnen die tijd,de kust te bereiken. Eerlijk gezegd, is dat voor mij ook meer dan genoeg,geweest.Taiwan, here we come!! :-)