Een totaal verzopen dag,en dan zit ook nog alles tegen...Maar naar regen komt zonneschijn.

29 september 2017 - Fuzhou Shi, China

Woensdag 27-9. Vertrek, oud en krakkemikkige hotel in Daye,China.

Het is 07:00. Het regent als het giet. Wat ga ik doen? Een dag rust nemen? Maar ik moet wel op tijd in Xiamen zijn,de boot is al besproken. Besluit om nog even af te wachten. En na een half uur is het droog!
Wat wil je nog meer,haha. En weldra zit ik op de Santos. Gelukkig blijft het bewolkt, de zon krijgt geen kans. Als ik nog aan gisteren denk,dat warme en benauwde weer,pfffff.
Het landschap zit er echt mooi uit,licht bergachtig met veel groen. Hier en daar zie ik ook een palmboom,ben al een stuk eind in zuidelijke richting afgezakt. Vergeleken met het landschap van vorige week is dit een verschil van dag en nacht. En dat vervelende stof is ook verdwenen, wat wil je nog meer.
Er gebeurt maar bar weinig. Wel is daar een verkeersopstopping. Er blijken twee vrachtwagens op elkaar gebotst te zijn. Wat een ravage. Beide cabines zijn totaal verwrongen. De vrachtwagens zijn van chinese
makelij. De kwaliteit straalt er vanaf,.... Bij ons kwamen zulke vrachtwagens helemaal de weg niet op. Dat is maar goed ook. Het zijn de reinste kamikaze piloten,maar dan niet in de lucht,maar op de grond. Waar sommigen van de chauffeurs hier hun rijbewijs hebben gehaald is mij een raadsel. En dan al dat getoeter, waar dat voor nodig is?
Na zo,n 120 kilometer is het mooi geweest,voor vandaag. Het toeval wil,dat ik zomaar een hotel binnenstap. Van buiten,zie ik dat er niet van af. Die vreemde,chinese tekens,daar begrijp ik helemaal niets van. De overnachting is snel geregeld. Ook hier wordt er weer voor mij gekookt. Alweer chinees,...Maar het smaakt er niet minder om.

Donderdag 28-9. Vertrek, kleine hotel in Mangilianu,China.

En ja hoor,het regent al weer. Maar niet zo hard,als gistermorgen. Besluit wederom,om maar gewoon te gaan. Gistermorgen was het in een mum van tijd, droog. Dat zal vandaag, toch wel niet veel anders zijn,neem ik aan. Trek uit voorzorg,toch maar even de poncho aan. Dat was niet zo,n slecht idee,het begint steeds harder te regenen. Het plenst zelfs,na verloop van tijd. Schuilen heeft niet zoveel zin meer,ben inmiddels al zeikersnat. Het enigste voordeel dat ik heb is,heb de wind in de rug. Wat een regen,wat een regen. De straat staat al helemaal blank. Fiets maar gewoon door,wat moet ik anders. De regen gaat niet verder,dan het vel,hahaha. Dat is nog enigzins een geruststellende gedachte. ;-)
En dan fiets ik ook nog verkeerd. In een stadje neem ik de verkeerde afslag,.... Na zo,n drie kilometer,kom ik een weg nummer tegen,dat mij niet bekend voorkomt. Toch maar even Google-maps erbij. Maar dat valt nog niet mee,met al die regen. Eerst maar eens een "droog" plekje zien te vinden,anders verzuipt m,n tablet ook nog. Ja hoor,ik fiets verkeerd. Nu maar snel rechtsomkeer. Snel die "fout" even herstellen.
Na ongeveer zeven kilometer,zit ik weer op de goede weg.
Door al dat regenwater, blijven mijn oordopjes niet goed zitten. Deze heb je hier wel nodig,met al dat getoeter,war een lawaai.Even stoppen. Klem de fiets tussen mijn benen,en doe de oordopjes opnieuw in. Terwijl ik hier mee bezig ben,valt mijn fiets om. Mijn knie zit vast tussen het voorwiel en de schuine buis. Au,dat doet zeer. Dat kan er ook nog wel bij,voor vandaag. De knie is wat pijnlijk, het fietsen gaat gelukkig goed.
En als dat dan nog niet genoeg,is daar ook nog de zeer slechte staat van de weg. Zo,n hobbelpad heb hier in China nog niet eerder bereden.
Het is alweer 15:00 uur,de tijd vliegt,ook tijdens deze zeer natte dag. Even een kleine pauze inlassen. Bij een klein winkeltje ga ik even naar binnen. De eigenares, van de winkel kijkt wel een beetje vreemd op,wanneer zij mij ziet. Een half verzopen,fietsende toerist. En waarempel, deze vrouw spreekt een beetje engels. Dat is een unicum, in dit land. Duizenden, miljoenen ben ik er al tegengekomen. Maar daarvan heb ik er ééntje ontmoet,die redelijk engels kon spreken. Deze vrouw is nu de tweede.Morgen wordt het beter,zegt zij. Dan blijft het droog en zal de zon wat vaker te zien zijn. En net als het zo moet zijn,wordt het droog.
Moet nog zo,n 20 kilometer, dan zit ik in Nancheng. In deze grote stad, zal zekers een goed hotel vinden.
En ja hoor,ben nog maar net de stad binnen gefietst, en het eerste hotel doet zich aan. Een erg mooi hotel en de prijs is goed. Nu maar eerst even een warme douche. Heb de gehele dag,al zo,n beetje onder de douche gestaan. Maar deze is net weer even anders,hahaha.
Daarna heb ik nog even een ander klusje;de remblokjes zijn versleten,voor en achter. Het wisselen is een fluitje van een cent. Die Magura velgremnen zijn wel doordacht. En de remwerking is meer dan perfect!
Ben niet de enigste die last heeft gehad van het slechte weer.
Voor het eten ga ik maar eens naar de chinees. Via foto,s bestel ik wat. De menukaart,kan ik immers niet lezen,... Via plaatjes gaat dat wat gemakkelijker. Dat groene met vlees,dat ziet er wel lekker uit. Een beetje groenvoer, kan geen kwaad. Een flink bord, wordt mij voorgezet. Maar wat is dat,het groenvoer,lijken chilipeppers te zijn. Ojééé,dat brand. Wauw,wat scherp en heet! Dat bestellen is niet helemaal goed gegaan. Heb m,n bordje half opgemaakt, de rest is voor Vicky.
Snel terug naar het hotel. Heb nog wat spullen,die ik te drogen moet hangen. Deze dag maar snel vergeten,ze horen er gewoon bij. In mijn vorige blog,heb ik er nog over geschreven.
Morgen schijnt het weer beter te worden. Misschien had ik vanmorgen beter op bed kunnen blijven liggen,achteraf kijk je een koe in de k....,hahaha.

Foto’s

4 Reacties

  1. Jos en minie Jansen:
    29 september 2017
    De laaste loodjes moet je maar denken en hopen dat het morgen beter is gelukkig is het maar water en heb onderdak. En goed eten had slechter gekund nog even vol houden je hebt doel bijna berijkt dik respect voor je doorzettingsvermogen
  2. Roelof Witvos:
    29 september 2017
    Marko wat ben je een doorzetter man, je gaat al een mooi eind op je doel af veel sterkte toe gewenst
  3. Gerrie en Jan:
    29 september 2017
    Weer genoten van je verslag. Groetjes
  4. Johan Heleen:
    1 oktober 2017
    Hey Marko, mooie belevenissen, wat tegenslag en een beetje pech. De tegenslagen en ongenoegen op dat niveau worden na verloop van tijd vanzelf mooie herinneringen. Het daadwerkelijk praten met de Chinees gaat moeilijk begrijp ik. Had eigenlijk verwacht dat de jeugd het Engels wel machtig was, althans de jeugd met een opleiding. Knie zou wel een heel erg beroerde plek zijn voor een blessure, gelukkig verrichtten ze daar wonderen met wat naalden, heb ik eens gezien. Probeer maar eens. Je jenst die naald in de knie, een beetje heen en weer frotten en voilà, sta op en wandel. Niet feilloos en resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Misschien toch maar aan de specialist over laten. Wel kan ik me de eenzaamheid en de treurnis voorstellen. Lawaaiige stad waar je niemand kent, regen, verkleumd, verkeerd fietsen net als je helemaal geen behoefte hebt aan die onzin en dan ook nog lichamelijk ongemak. Vloeker de vloek. Dan is het daglicht je enige vriendje. Op zo'n moment mag je best uithuilen bij je santos die als rots in de branding je bijstaat. Morgen is alles beter, hoop ik.
    Nog even en je mag je laten verwennen in Taipei. Beentjes omhoog in een nieuwe fluwelen broek, duur zalfje op je schrale billen, dan is alleen het beste goed genoeg voor jou en mag je de batterij rustig vol laten lopen. En als je niet terug komt, zoek ik je op. Hopelijk alleen nog leuke dagen, mooi weer, hemels gezang, rugwind en lekker eten. Nog even volhouden en geen ongelukken maken. Good luck.