Een nieuwe week,nieuwe moed. Na een dag rust,gaan we er weer vol tegen aan.

Die dag rust heeft mij goed gedaan. Even weer op adem komen,na toch een aantal wat minderde dagen.
Het hotel was echt goed. Die airco op de kamer was echt een uitkomst. Wow! En dan het ontbijt,meer dan dan geweldig! Maar er moet ook afgerekend worden....,180 Turkse Lira moest ik betalen. Omgerekend zo,n € 47,00,voor 2 nachten.Moest er wel een beetje bij lachen.
Wou het nog even over het ontbijt hebben. Die Turken zijn wel echte zoetekauwen. Veel zoete cake/gebak. Daar gaat dan weer een erg zoete siroop overheen. In diezelfde siroop dippen zij hun brood.
Dit brood is wel erg lekker. Grote broden liggen klaar. Daar mag jezelf je eigen plakken ervan af snijden.
Kan mij nog goed herinneren, was nog een klein verlegen ventje. Op zaterdagmorgen, kwam de bakker. Grote broden werden er gebracht. Ma sneed dit brood in plakken. Steevast, kreeg ik de kneppen. Die vond ik toch zo lekker. Ook mochten wij kiezen uit een rol snoep. Samen met Jenita en Harriët,mijn zussen. Wat een rol snoep kan doen,met een kind. Denk nog wel eens terug aan die tijd,op de boerderij,in de Westerhoeven. We hadden niet zoveel,maar we hadden het goed.
Laten we maar op de fiets stappen,en richting het oosten gaan. Stukje bij beetje,rijd ik de stad Istanboel uit. Wow,deze stad beslaat een enorm gebied. Heb mij laten vertellen,dat er 20.000.000 inwoners wonen...,pfff.
Het is erg heilig en broeierig vandaag. De luchtvochtigheid is een stuk hoger. Merk het gelijk,het zweet komt overal vandaan. Toch fiets ik lekker door,in de richting van Izmir. Links van mij zie de bergen en rechts is de zee van Marmara te zien. Overal zie ik schepen varen. Mijn pa zou dit uitzicht over de zee met al die schepen geweldig hebben gevonden.
Ga het nog een keer over vroeger hebben. Af en toe gingen we wel eens naar Hoek van Holland. Een uitje net het gehele gezin. Klapstoeltjes en een grote trommel van de tubberware werden in in de oude gele Mercedes geladen. En daar ging het heen,op naar de kust. Eenmaal daar,werd er een plekje gezocht op de dijk. Met de verrekijker in de aanslag,werden de schepen bekeken. De beste man was helemaal in zijn nopjes. En kon enorm genieten van de schepen die voorbij voeren.Met de grote trommel van de tubberware naast hem. Deze zat vol met eigengemaakte gehaktballen. Wij vonden het alkemaal geweldig,zo,n dag weg. En ook nog zo ver van huis,vandaan.
Via Izmir gaat het verder in de richting van Ankara. De weg glooit licht. Om mij heen ziet het er allemaal groen uit. Weer eens wat anders dan zonnebloemen. Zal ik weer een hotel nemen? Maar het is eigenlijk te vroeg om al te stoppen. Nog maar even door. Als ik eenmaal op die fiets zit,ben ik moeilijk te houden,hahaha.
Maar na 120 km,is het welletjes geweest. Vind een mooie plek bij een tankstation. De medewerkers vinden het geen probleem. De communicatie verloopt wel erg stroef. Met een soort van gebarentaal probeer ik het 1 en ander duidelijk te maken. Dat valt nog niet mee. Wel hoor ik regelmatig,de namen van Gullit,Rijkaard,en van Basten voorbij komen. Daarvan zijn ze erg onder de indruk.
Bij het opzetten van de tent,krijg ik gezelschap. 4 nog erg jonge viervoeters,vinden het reuze interessant.
Maar waar is m,n fietsschoen gebleven? Had er 2 en zie er nog maar 1. Eén van de jonge beesten,is met een schoen vandoor. Mag deze zelf weer gaan halen. Na het douchen, ga ik nog even een "praatje"maken met de medewerkers. Er komt een auto aangereden. Wat is dat nu weer,vraag ik mijzelf af.
Er komen 4 jonge gasten uit,en de auto is omgetoverd tot een heuse disco. Allerlei gekleurde lampen,en zelfs uit de jaren 80-stammende glitterbol is gedacht. Het plaatje wordt compleet gemaakt, met een soort van turkse discobeat. Het ziet er wel komisch uit.
Ze komen om de tank vol te gooien. Eén van de medewerkers gaat helpen. Met een peuk op de lip,wordt de discoauto,afgetankt....,als dat maar goed gaat. En het loopt met een sisser af....,pfff.
Hoef mij vanavond niet zoveel zorgen te maken. Heb de beschikking over 4 grote waakhonden.
Groetjes,uit een wel heel erg warm en zweeterig tentje.

Maandag 07-08. Vertrek tankstation, in Sakarya,Turkije.

De Turken werken volgens mij dag en nacht. De 2 medewerkers zijn er nog. Ook afgelopen nacht was het een drukte van jewelste. Overal zijn ze bezig. Ook was de iman er alweer vroeg bij. Om 05:00,ging hij weer loos. Aan de op raket lijkende torens,zitten enorme luidsprekers bevestigd. En dan begint het. Heb dit al eens eerder omschreven. Met een soort gezang,galmt het door het dorp. Je weet precies,wanneer het ophoudt. Dan hoor je tuut,tuut,tuut. Net als de hoorn erop wordt gegooid. Ken je de belgische brandweer? Hahahaha.
Heb inmiddels weer gepakt. Bedank de heren van het tankstation voor hun gastvrijheid. En vertrek weer.
Het is alweer weer erg broeierig. Met nog geen 30°C zweet ik al als een otter. Het terrein is lekker vlak,en de rijwind geeft mij enige verkoeling. Even wat te snaaien halen. In een klein winkeltje, moet dat lukken. De eigenaar blijkt erg vriendelijk. Eerst thee en fruit. Da,s een prima idee. De thee is best lekker. Ben eigenlijk een enorme koffieleut. Via google-translate proberen wij elkaar het één en ander duidelijk te maken. Dit lukt waarachtig ook nog. Snel wat te snaaien mee,en het gaat weer verder.
De volgende stop,is alweer snel. Mede door het erg warme en broeierige weer,is het tijd voor een ijsje.
Even lekker uitpuffen op een bankje. Opeens word ik aangesproken door een man. Hallo,zegt ie. Schiet het al een beetje op,richting Taiwan? Kijk een beetje verdwaasd op. Maar nu zie ik het. Deze man heb ik gisteren ook al gesproken,tijdens 1 van m,n stops. Het is wel erg toevallig dat wij elkaar weer tegen het lijf lopen. Ik woon daar in dat huis,zegt hij. Mijn beroep is schoolmeester. Hij lacht er een beetje bij.
Het enigzins vlakke,maakt plaats voor de eerste serieuze beklimming, tijdens deze reis. Na het plaatje Dulce,dient deze zich aan. Wow,dit is echt klimmen geblazen. Het warme weer,40°C+,maakt de klim er niet gemakkelijker op. Ben niet de enige die het moeilijk heeft. Vrachtwagens, kruipen ook maar langzaam naar boven. Na ongeveer 10 km kom ik zwaar zwetend en puffend boven. Na een stuk dalen, bereik ik Bolu. Het eerste hotel,doe ik aan. Voor weinig, wederom een goed uitziende kamer. Douchen,eten,rusten.
Morgen gaat het weer verder,in de richting van Ankara. Weltrusten!