Nog 1 dag,Bulgarije.

01-08. Vertrek motel in Gorski Izvor. (BG.)

Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de reacties. Zowel op dit blog en Facebook. Dit had ik niet verwacht,en het doet mij goed! :-)

Daar waar ik eigenlijk helemaal geen goede indruk heb van Bulgarije,is de eigenaar van het hotel een uitzondering te noemen.
Hij is bijzonder vriendelijk en gastvrij. Gisteravond,kreeg ik een fles cola en water aangeboden,door de beste man. De kamer was netjes,en heb erg lekker geslapen. Dat doet de mens goed.
Na het pakken van m,n spullen en het klaarzetten van de fiets,wordt het tijd voor een ontbijt.
Het komt er toch nog van,de bekende Bulgaarse yoghurt wordt mij voor gezet. Wow,dit smaakt wel erg lekker. De eigenaar,kijkt een beetje trots. Hij is er inmiddels bij komen zitten. Zelf gemaakt, zegt hij. Dit goedje is echt lekker,met de lichtzure smaak. Dit in combinatie met een brood,dat wat weg heeft van een pannenkoek,kan ik weer een flink aantal kilometers weg trappen. Dit land heeft wel degelijk goede eigenschappen, hahaha.
Ga nog even op de foto met dit bijzondere,voetballiefhebber. Dan vertrek ik in de richting van de Turkse grens. Het is warm,alweer. 40°C+. De enige verkoeling,komt van de rijwind. Toch loopt het lekker,het schiet lekker op. Het straatbeeld wordt grimmiger. Het stadje Slivengrad,lijkt wel oorlogsgebied. Wat een zooi. Van enige regel,is niets te zien. Overal ligt de troep,de bevolking gooit zomaar alles van zich af. Snel naar de grens. Het wegdek,is wederom erg slecht. Met de nodige stuurmanskunst,ontwijk de grote gaten en kuilen,die de "weg" rijk is. De grens komt in zicht. Met wat wrang en wrung werk,lukt het mij om op de snelweg te komen. De automobilisten kijken een beetje verdwaasd, als ze mij zien fietsen. Wederom zijn het vooral de goedlachse Turken. Laat de grens snel achter mij,en fiets via de snelweg,Turkije in.
De eerste stad,die ik tegenkom heet Erdine. Via Google heb ik een camping gevonden voor de nacht. Moet dan nog wel de stad door. De stad oogt bijzonder fris en mooi. Door de vele bloemenperken, oogt het lekker kleurlijk. Vele mensen,begeven zich op straat. Dit ben ik helemaal niet meer gewoon.Turkije lijkt erg mooi,dit in tegenstelling met Bulgarije. Dit doet mij goed. Snel naar de camping, het begint al te schemeren. Maar waar de is de camping? Hier moet het toch zijn...,er staat gebouwen zat,maar geen camping. Dat is lekker. Bij navraag,zit er helemaal geen camping. Wat nu? Iets verderop zit een tankstation. Misschien mag ik daar de tent wel opzetten. De medewerkers,zien geen problemen. En krijg een bakkie thee aangeboden. Deze smaakt mij erg lekker. Vooral na zo,n warme dag. Snel zet ik de tent op. Een stuk gazon,dient als minicamping. Er licht een waterslang,die vastzit aan een kraan. En daar is mijn douche. Het ziet er primitief uit,maar het werkt. De medewerkers kijken vol verbazing,naar mij. Die gekke fietsende Nederlander, zullen zij wel denken. Ben niet alleen, vele muggen proberen zich aan mij te vergrijpen. Op hun aanwezigheid zit ik niet te wachten. Maak snel een eind aan de "douche". Snel afdrogen en insmeren met deet. Maar die irritante gasten,laten zich niet snel verjagen. Gelukkig zit er een klamboe in de tent. Even een praatje maken met de medewerkers van het tankstation. Ze weten niet goed,wat zij aan mij hebben. In een wat gebrekkig engels, vertel ik m,n reisplan. De gastvrijheid blijkt,wederom, veel thee en een broodje. Besluit om te gaan slapen, een flink aantal muggebulten verder...

Woensdag 02-08. Vertrek tankstation/minicamping in Edrine.

De medewerkers van het tankstation zijn er nog. Ze hebben de gehele nacht doorgewerkt. Wil je nog thee? Vraagt 1 van hen. Zeg natuurlijk geen nee. Ook nog even een broodje naar binnen,en dan verder Turkije in. Bedank de heren voor hun gastvrijheid.
Het landschap glooit enorm. Op en af. Gebruik wederom,de vluchtstrook als fietspad. De automobilisten komen toeterend en zwaaiend voorbij. Het is net of dat ik in de polder fiets. Een enorme kale vlakte,met graan-en zonnebloemvelden. Maar de polder is vlak,hier glooit het enorm. De flinke wind tegen,en alweer die hitte maakt het er niet leuker op. Bij de talrijke aanwezige tankstations,stop ik regelmatig. Voor weinig,koop je veel water. Dat is lekker. En de nieuwsgierige medewerkers, willen graag weten,wat ik doe. Helaas is m,n turks niet zo best. Met enig gebruik makend van diverse gebaren en wat engels,lukt het mij aan hun uit te leggen,waar ik mee bezig ben. Ze moeten er een beetje bij lachen.
De enige afleiding in dit kale landschap zijn de kleine dorpjes,die ik doorfiets. Even van die snelweg af,om via zo,n dorp terug te keren, op die dezelfde snelweg,waar maar geen eind aan lijkt te komen.
Heb zin aan een ijsje. In een wat groter stadje wordt deze gekocht. Even lekker rustig op een bankje. Al gauw,ben ik niet alleen. Een local is erbij komen zitten. Mooie fiets heb jij. En wederom vertel ik mijn reisplan. Zijn reactie is bekend,haha. Dit heerschap is een echte fietsliefhebber. Vol trots,laat hij zijn foto's zien. Vooral van vouwfietsen. Een Koga,die wil nog een keer kopen. Deze in Nederland gemaakte fiets,lijkt mij wel wat. Dat klopt,zeg ik tegen hem. Koga is een goed en leuk merk.
Nog een klein stukkie fietsen. Heb er eigenlijk geen zin meer in. Na 90 km en een flink aantal hm,is het welletjes geweest. In een "luguber" aandoend hotel vind ik een plek voor de nacht,maar wil ik hier wel slapen?
De kamer oogt niet fris,maar er is een douche. En de prijs valt enigzins mee. Besluit om toch maar te blijven. De fiets kan ik veilig stallen. De medewerker is erg behulpzaam en het lijkt veilig. De kamer zit op 4-hoog. Van andere hotelgasten, geen spoor. Even douchen. De meegebrachte teenslippers aan. Daar kruipt er al 1. Het is een kakkerlak, Bah. De douche werkt. Er stroomt alleen koud water uit de kraan. Maar na zo,n hete dag,is dat best lekker.
Besluit om even het dorpje in te gaan. Al snel vind ik een restaurant. De eigenaar,spreekt geen engels. 1 van de gasten komt helpen. In het engels leg ik hem uit wat ik wil hebben. Als een soort tolk,bestel ik via hem mijn eten.
Kom erbij zitten,zegt hij. Deze man spreekt erg goed engels. Ik kom uit Istanboel,en werk 2/3 dagen in de week in dit dorp. Werk voor een Amerikaans bedrijf,als accountant. Zit in de zonnebloemolie. Niet zo raar,met al die zonnebloemvelden hier,haha.
En wederom, na de zoveelste keer komt mijn reis ter sprake. Wow,is een allom bekende reactie. Raak er aan gewend. Betalen,hoef ik niet. En daar is alweer de bekende turkse gastvrijheid. De goed engels sprekende Turk,betaald mijn eten. Bedank hem hartelijk. Ga terug naar het hotel. Nu komt de meegebrachte klamboe goed van pas. Van muggen,vliegen en ander kruipend ongedierte,heb ik geen last. En die lakkenzak,nog niet gebruikt, bewijst zijn dienst. Tot morgen,dat hoop ik dan maar. ;-)

Donderdag 03-08. Vertrek hotel. Būyūkcavuslū. Onuitspreekbare naam...,pfff.

Heb de nacht overleefd. In dit hotel,wat zo decor kon zijn geweest uit de klassieker van Hitchcock. Psycho,dat is de naam van deze bekende film.
Heb nog een ontbijt tegoed. In een nog lugubere uitziende eetzaal,wordt mij de plek gewezen.
Door de medewerker, wordt het ontbijt geserveerd. Dit is het enige frisse van allemaal hier. Het is volgens mij, gisteravond klaargemaakt en daarna in een nog goed werkende koelkast beland. Het ziet er goed uit,en met thee spoel ik het goedje naar binnen. De medewerker is echt vriendelijk, aan zijn reactie is te merken,dat hij er ook niet zoveel aan kan doen. Behulpzaam is hij wel degelijk,en helpt mij om de fiets naar buiten te krijgen.
Snel op de fiets. Vandaag wil ik eigenlijk niet zover. De kust van de zee van Marmade,is mijn doel. Hier zit vast wel een camping. Al snel bereik ik bewoond gebied. En de zee komt in zicht. Veel industrie,is hier te vinden. Vele vrachtwagens komen mij voorbij. De uitstomende walmen en enorme hitte is haast ondraaglijk. Bah,erg vies allemaal. Langzamerhand, wordt het industriële gebied minder en gaat het over in de voorsteden van Istanboel. Over 15 km,komt er volgens een bord langs de weg een camping. Dat komt goed uit. Dan zit ik op ongeveer 85 km. Fiets vlak langs de kustlijn. Het is enorm druk op de weg. Na 85 km,geen camping. Even navragen bij de locals. De 1 zegt dit en de andere weer dat. Weet het ook niet meer. Vraag nog maar een keer bij een tankstation. De medewerker weet het zeker. Over 3 km komt er een camping. Geen camping maar wel een legerkazerne. Dit bedoelde hij natuurlijk.
Via een als maar drukkende wordende in normale weg overgaande snelweg, wat een zin. Fiets ik via een smalle vluchtstrook. Vlakbij het vliegveld moet een camping zitten. Maar gewoon verder. Zigzaggend via de vluchtstrook,tussen het het verkeer door,komt de luchthaven in zicht. Maar krijg nog eerst een enorme klim. Dan is het dalen geblazen. En mis de afslag,richting het vliegveld. Er zit niets anders op,om dan maar een rondje om het vliegveld te maken. Hier zat ik echt op niet op te wachten. Na dit extra gemaakte rondje beland ik in het plaatje met de naam, Yesīlikõy. Toch maar even weer kijken op de landkaart.
Terwijl ik hier mee bezig ben word ik in het Engels aangesproken door een wat ouder stel. Het blijken nederlanders te zijn...,en kan dus "gewoon" met ze praten.Zij wonen hier in een appartement. Ook zij weten niets van een camping,deze moet toch echt in de buurt zijn. Navraag,bij buren levert ook geen succes op. Misschien mag je bij ons in de tuin staan. Maar de huisbaas is niet te bereiken. Het behulpzame stel stel durft het niet goed aan. Als je helemaal niets kunt vinden,moet je maar gewoon hier terugkomen. Waag het erop,om de camping te vinden en fiets verder richting het strand. Via de boulevard gaat het verder. Het ziet er allemaal erg leuk en goed onderhouden uit. Veel g rasveldjes. Veel mensen zijn hier te vinden. Geen spoor van een camping. Bij een toilletgebouw,vindt ik een plek. Heb gelijk de aandacht van beveiligers. Ze zien eruit als politieagenten. Ze maken er geen probleem van. Mag mijn tentje opzetten, maar moet om 06:00 weer weg zijn. Komt goed,zo vertel ik hen....
Snel die tent in de benen en slapen. Het is inmiddels al donker. In het toilletgebouw,kan ik mij enigzins opfrissen. Wat eigenlijk een rustige dag had moeten worden,is het tegenovergestelde een feit.
136 km,1230hm en 40°C. Snel de tent in en slapen. Midden in de nacht,word ik gewekt,door het gezoem van muggen. Had blijkbaar de rits van de tent niet goed dicht gedaan. Met de nodige scheldwoorden open ik de jacht. Eindelijk, heb ze verjaagd. Weer slapen. Maar dat is van korte duur. Opeens hoor ik een geluid,wat nu weer.. Het lijkt een beregeningssysteem te zijn. De sproeikoppen,zitten verborgen in het gras. En komen te voorschijn,wanneer het systeem in werking wordt gezet .Ook dat nog,pfff. Heb de flap van de tent nog open staan,en het water komt de tent al in. Half in slaap probeer ik deze te sluiten. Dat valt niet erg mee. Net op tijd heb ik de flap gesloten. Daar komt de volgende lading water. Na een uur stop de besproeing er mee.Het is na 6-en geweest. Besluit om nog even te gaan slapen. Er is niemand te bekennen,buiten. Alleen veel loslopende honden, die zie je hier veel. Gelukkig heb ik daar weinig last van gehad. Zit vlakbij het vliegveld. Even vraag ik mijzelf af,waar ik mee bezig ben. Zal ik het vliegtuig nemen,naar het ooh zo mooie Nederland? Na een paar broodjes,komt de moed terug. En stap op de fiets,verder die enorm grote stad in met de naam;Istanboel.

Vrijdag 04-08. Vertrek grasveldje aan het strand.

Weet eigenlijk niet goed,hoe deze dag gaat verlopen. Met een gevoel van moedeloosheid, vervolg ik mijn pad,dat richting Taiwan gaat.
Via een leuk fietspad vervolg ik de route, die mij verder deze gigantische stad in lijdt. Op gevoel en gebruik makend van een kompas gaat het verder. Dit pakt zowaar erg goed uit. Zonder noemenswaardige problemen, gaat het de goede richting op. De eerste grote brug dient zich aan. Veel toeristen zijn hier te vinden. De eerste horde is genomen. Op naar de volgende,de Bosporus. Via het stadsdeel, Bestiktas gaat het verder. Dan komt de enorme brug over dit water in zicht. Maar hoe kom ik als fietser op deze brug,vraag ik mijzelf af. De brug ligt wel zo,n 150 meter hoger. Moet terug de stad,in tegenovergestelde richting. Dat is de enige optie. Een erg steil stuk weg doemt op. Fietsen is haast onmogelijk. Lopend,met de fiets voortduwend,bereik ik een minder steil stuk. Kan weer gaan fietsen. Bij een supermarkt,koop ik een fles van mix tussen karnemelk en yoghurt. Dit lichtzure spul,smaakt erg lekker. Verder maar weer. Mijn plan werkt. En uiteindelijk zit ik op de eenmense brug. Veel politiemensen en militairen, zouden zij iets verwachten? Mijn aanwezigheid lijkt ze enigzins te storen. De brug,bestaat uit snelweg. En er is weinig plek voor een fietsende Hollander. De bussen zijn een probleem. Ze rijden je haast de veters uit de klompen. Trek er me er weinig van aan en ga door in de richting van de andere kant. Vaak "bejh ie te bangeh" ;-) Laat Europa achter mij en fiets Azië tegemoet. Besluit om nog een stuk door te fietsen,maar aan deze grote stad, lijkt maar geen eind te komen.
De perken langs de snelweg zien er netjes uit. Veel groene grasveldjes bloemenperken,en geluidsschermen die als ware kunstwerken zijn gebouwd. Het onderhoud ziet er erg arbeids intensief uit.
Enorme stukken grasveld wordt met de hand gemaaid. Tientallen medewerkers van de gemeente zijn hier mee bezig. Drukkend achter de gazonmaaier doen zij hun werk. De onkruidbestrijding,is ook handwerk. Ga er maar aanstaan,in zo,n gigantische stad.
Er wordt ook veel gebouwd,wel erg hoge torenkranen,zie hier. Bezig met de zoveelste wolkenkrabber.
De reeds gestaan de gebouwen, zien er imponerend uit.
Ook zie veel op kruisrakketen gelijkende torens. Het zijn moskeeën. Om de zoveel tijd,hoor je de iman. Via enorme luidsprekers hoor je zijn stem. Die zich half zingend/ pratend laat horen. Erg vreemd,allemaal. Zekers voor een westerling.
Tijd voor het zoeken van een onderkomen. En vind,net zoals het moet zijn vind ik een hotel. De prijs is verbazingwekkend laag te noemen. Prima kamer met airco en douche. Het ontbijt was erg goed,vanmorgen. Ga lekker genieten van een rustdag.
Zo blijkt maar weer,soms zit het tegen en soms zit het mee. Dit hoort er allemaal bij,in dit grote avontuur, waar ik mij in begeef.