Het lijkt wel oudejaarsdag...,wat een geknal.
17 september 2017
16-9.Vertrek Victoria hotel in Xian,China.
Het slapen ging gelukkig wat beter,afgelopen nacht. Stukje bij beetje komt daar toch wat gewenning.
Maar wat is dat? Wat een geknal. Het is vandaag,toch geen 31-12? Zelf zit ik op de 7e etage. Maar beneden op de parkeerplaats, maar daar beneden hebben ze besloten,om wat vuurwerk aan te steken. Van die grote,lange rollen. Het gaat flink tekeer,wat een geknal. En het is pas 07:30. De heren hebben er blijkbaar zin in. Zo te zien,gaat het om een trouwerij. Vreemde gewoontes, houden die chinezen erop na.
Wat maakt het ook uit,moest toch opstaan. Dat geknal werkt wel als prima wekker, haha.
Even de eetzaal in,voor het ontbijt. Ja hoor,daar zit ook de bruid. De fotograaf is druk doende,met het maken van foto's. Chinezen zijn echt gek op het maken van foto's. Alles wordt op beeld vastgelegd.
Nu maar eerst even wat eten naar binnen werken. Het lukt mij al aardig,krijg toch wat binnen,en dit allemaal gebruikmakend van stokjes, haha.
Dan wordt het tijd om te vertrekken. De fiets staat in de lounge,en ook deze heeft geen gebrek aan aandacht. De bruiloftsgasten staan zich eraan te vergapen. Vooral de riemaandrijving, vinden ze reuze interessant. En dan zien ze mij,nu is hun verbazing helemaal niet meer te houden.
Wat is dat voor iemand,hoor ik ze denken. Het is geen Chinees,want hij heeft geen spleetogen. Moet er zelf een beetje om lachen. En daar komen ze aan. Druk pratend proberen zij mij uit te horen. Ze blijven maar doorratelen. Versta er helemaal niets van,en probeer hen dit duidelijk te maken. Eindelijk, het lukt,met behulp van gebaren,kan ik hen duidelijk maken,dat er niets van heb begrepen. Daar komen de mobieltjes weer.Tientallen foto's verder,van fiets en mij,kan ik toch eindelijk vertrekken. Ondertussen zijn er van "ons" meer foto's gemaakt,dan van het huwelijkspaar. Er staat ook een pick-up truck. Daarop staan een soort van raketwerpers (stingers). Een tiental buizen in zo,n 45°,gemonteerd in de achterbak. Denk dat ze al rijdend de "raketten" met een enorme knal lanceren. Dit alles om het bruidspaar te eren. Best een goed idee,voor oudejaarsnacht, haha.
Het lukt mij toch om weg te komen. Via de 106 gaat het verder in zuidelijke richting. Onderweg tref ik een groepje locals. Ze zijn op de fiets. Volgens mij,willen zij hebben dat ik stop. En ja hoor ze willen "ons" weer op de foto. En er komt ook nog een groepsfoto. Ze spreken geen woord engels.... Probeer hen uit te leggen,waar ik vandaan kom. Dat lukt niet. Hoor wel het woord:Amerika. No,no,zeg ik. Europe,there I come from.Ahaaa,Australia,is een reactie van één van hen. Yes,you, re right, I,m from Australia,down under,hahaha. Ben alweer een tig aantal foto's verder,en kan weer verder.
Het schiet vandaag wederom lekker op,zit op de 100 kilometer. Kan er een eind aan breien, of nog zo,n 30 kilometers doorfietsen,tot aan de volgende stad. Besluit om gewoon door te gaan,het loopt best lekker.
Tegen 18:00 bereik ik Nangong. Nu eerst ff een hotel zien te vinden. Via de mandarijnse tekst,gekregen van Jacqueline, lukt dat wederom perfect. Alleen mogen zij in dit hotel geen buitenlanders ontvangen. Daar gaan we weer. Één van de medewerkers pakt zijn scooter, rij maar achtermij aan. Dit werkt prima!
Al snel bereiken wij een ander hotel. Hier mogen zij wel een fietsende toerist ontvangen,gelukkig!
De kamer is snel geregeld. Snel even douchen,en de stad in,voor wat eten. Mijn oog valt op een chinese imitatie, van de Burger King. Een hamburger,waarom ook niet. Tjonge,wat een drukte. Wat maken die chinezen een lawaai,ook hier binnen is schreeuwen troef. Had best mijn gehoorbescherming mee kunnen nemen,haha. Maar het broodje hamburger en koffie,smaakte er niet minder op,haha.
Zondag 17-9. Hotel in Nangong, China.
Heb besloten om maar een rustdag te nemen,vandaag. Het hotel is goed,en heb de Santos op de kamer staan. Misschien is een dag rust helemaal niet zo verkeerd. Na zo,n hectische week kan mijn lichaam en geest wel wat rust gebruiken.
Even een paar uurtjes bijslapen. En kan dan ook mijn blog gaan schrijven. Dat is best een tijdrovende bezigheid, ;-)
s'Avonds nog even de stad in,voor wat eten. Bij een klein tentje is het raak. Hier scoor ik een in stukken geknipte kippeschnitzel. Wat is dat lekker,zo pikant! En bestel er nog ééntje. De medewerkers vinden het prachtig!! Toeristen zijn hier een zeldzame verschijning,zo blijkt maar weer. Het maken van foto's is wederom een populaire bezigheid. Van de medewerkers van het kleine restaurant tot toevallig voorbijkomende locals. Iedereen wil met mij op de foto. Hahahaha.
Vanavond ga ik lekker vroeg mijn nest opzoeken. Morgen gaat het verder via de G-106. In zuidelijke richting.
Het slapen ging gelukkig wat beter,afgelopen nacht. Stukje bij beetje komt daar toch wat gewenning.
Maar wat is dat? Wat een geknal. Het is vandaag,toch geen 31-12? Zelf zit ik op de 7e etage. Maar beneden op de parkeerplaats, maar daar beneden hebben ze besloten,om wat vuurwerk aan te steken. Van die grote,lange rollen. Het gaat flink tekeer,wat een geknal. En het is pas 07:30. De heren hebben er blijkbaar zin in. Zo te zien,gaat het om een trouwerij. Vreemde gewoontes, houden die chinezen erop na.
Wat maakt het ook uit,moest toch opstaan. Dat geknal werkt wel als prima wekker, haha.
Even de eetzaal in,voor het ontbijt. Ja hoor,daar zit ook de bruid. De fotograaf is druk doende,met het maken van foto's. Chinezen zijn echt gek op het maken van foto's. Alles wordt op beeld vastgelegd.
Nu maar eerst even wat eten naar binnen werken. Het lukt mij al aardig,krijg toch wat binnen,en dit allemaal gebruikmakend van stokjes, haha.
Dan wordt het tijd om te vertrekken. De fiets staat in de lounge,en ook deze heeft geen gebrek aan aandacht. De bruiloftsgasten staan zich eraan te vergapen. Vooral de riemaandrijving, vinden ze reuze interessant. En dan zien ze mij,nu is hun verbazing helemaal niet meer te houden.
Wat is dat voor iemand,hoor ik ze denken. Het is geen Chinees,want hij heeft geen spleetogen. Moet er zelf een beetje om lachen. En daar komen ze aan. Druk pratend proberen zij mij uit te horen. Ze blijven maar doorratelen. Versta er helemaal niets van,en probeer hen dit duidelijk te maken. Eindelijk, het lukt,met behulp van gebaren,kan ik hen duidelijk maken,dat er niets van heb begrepen. Daar komen de mobieltjes weer.Tientallen foto's verder,van fiets en mij,kan ik toch eindelijk vertrekken. Ondertussen zijn er van "ons" meer foto's gemaakt,dan van het huwelijkspaar. Er staat ook een pick-up truck. Daarop staan een soort van raketwerpers (stingers). Een tiental buizen in zo,n 45°,gemonteerd in de achterbak. Denk dat ze al rijdend de "raketten" met een enorme knal lanceren. Dit alles om het bruidspaar te eren. Best een goed idee,voor oudejaarsnacht, haha.
Het lukt mij toch om weg te komen. Via de 106 gaat het verder in zuidelijke richting. Onderweg tref ik een groepje locals. Ze zijn op de fiets. Volgens mij,willen zij hebben dat ik stop. En ja hoor ze willen "ons" weer op de foto. En er komt ook nog een groepsfoto. Ze spreken geen woord engels.... Probeer hen uit te leggen,waar ik vandaan kom. Dat lukt niet. Hoor wel het woord:Amerika. No,no,zeg ik. Europe,there I come from.Ahaaa,Australia,is een reactie van één van hen. Yes,you, re right, I,m from Australia,down under,hahaha. Ben alweer een tig aantal foto's verder,en kan weer verder.
Het schiet vandaag wederom lekker op,zit op de 100 kilometer. Kan er een eind aan breien, of nog zo,n 30 kilometers doorfietsen,tot aan de volgende stad. Besluit om gewoon door te gaan,het loopt best lekker.
Tegen 18:00 bereik ik Nangong. Nu eerst ff een hotel zien te vinden. Via de mandarijnse tekst,gekregen van Jacqueline, lukt dat wederom perfect. Alleen mogen zij in dit hotel geen buitenlanders ontvangen. Daar gaan we weer. Één van de medewerkers pakt zijn scooter, rij maar achtermij aan. Dit werkt prima!
Al snel bereiken wij een ander hotel. Hier mogen zij wel een fietsende toerist ontvangen,gelukkig!
De kamer is snel geregeld. Snel even douchen,en de stad in,voor wat eten. Mijn oog valt op een chinese imitatie, van de Burger King. Een hamburger,waarom ook niet. Tjonge,wat een drukte. Wat maken die chinezen een lawaai,ook hier binnen is schreeuwen troef. Had best mijn gehoorbescherming mee kunnen nemen,haha. Maar het broodje hamburger en koffie,smaakte er niet minder op,haha.
Zondag 17-9. Hotel in Nangong, China.
Heb besloten om maar een rustdag te nemen,vandaag. Het hotel is goed,en heb de Santos op de kamer staan. Misschien is een dag rust helemaal niet zo verkeerd. Na zo,n hectische week kan mijn lichaam en geest wel wat rust gebruiken.
Even een paar uurtjes bijslapen. En kan dan ook mijn blog gaan schrijven. Dat is best een tijdrovende bezigheid, ;-)
s'Avonds nog even de stad in,voor wat eten. Bij een klein tentje is het raak. Hier scoor ik een in stukken geknipte kippeschnitzel. Wat is dat lekker,zo pikant! En bestel er nog ééntje. De medewerkers vinden het prachtig!! Toeristen zijn hier een zeldzame verschijning,zo blijkt maar weer. Het maken van foto's is wederom een populaire bezigheid. Van de medewerkers van het kleine restaurant tot toevallig voorbijkomende locals. Iedereen wil met mij op de foto. Hahahaha.
Vanavond ga ik lekker vroeg mijn nest opzoeken. Morgen gaat het verder via de G-106. In zuidelijke richting.
Zelf hebben we vekaasie in cowboy state Wyoming waar we in de auto wat parken door crossen begeleidt door hamburgers bier en country music. Altijd leuk maar China vindt ik een stuk boeiender en goedkoper, ook niet onbelangrijk.
Marko blijf lekker je eigen kop volgen, het schrijven moet je wel veel tijd kosten, hele lappen ontvangen we zeer regelmatig en zijn er onwijs blij mee, maar dat heb je voor ons volgers natuurlijk over