Mijn laatste dag in een bijzonder land.
29 juli 2017 - Slivnitsa, Bulgarije
Afgelopen nacht verliep rumoerig. Vrachtwagen,komt en vrachtwagen,gaat. Ook de chauffeurs laten zich horen. Waar ken ik dit toch van...? Oohh,ja. Die tijd als chauffeur bij Dasko. Maar ben het slapen,langs de weg niet meer gewoon. Maar na een lange inspannende dag,komt de slaap vanzelf.
Had mijn tentje vlak naast het restaurant opgezet. Nu wordt het weer tijd,om het af te breken. Nog even genieten van een ontbijtje. Deze bestel ik in het restaurant. Deze bestaat uit een vet bestaand gebakken ei,wat zure kaas en brood. De Serviër is geen held in de keuken. Gisteravond kreeg ik een snitzel voorgeschoteld. Deze kon zo de fietsbroek in,een betere zeem is er niet,haha.
Maar de Serviërs hebben mij prima behandeld. Het is een mix van vrolijkheid, graag bierdrinkende en rokende gast,waar je heel goed omgang mee kunt hebben.
Dit is waarschijnlijk mijn laatste dag in Servië. Ga,als alles goed gaat de grens met Bulgarije bereiken.
En daar ga ik weer. Het is erg druk op de 2-baansweg. Met grote getale zijn de auto's en vrachtwagens aanwezig. Het zijn vooral Turken,die in West Europa wonen,en nu op vakantie of familiebezoek in Turkije gaan. Soms is er maar net plek genoeg op de weg,maar er ontstaan geen problemen. Het landschap ziet er erg mooi uit. Ben omringd door bergen. En de weg loopt met een riviertje mee. Maar het bergachtige landschap wordt minder. En de 2-baansweg gaat over in een 4-baanssnelweg. Deze weg oogt erg nieuw,en is volgens mij net geopend. Wat nu...? Besluit om maar gewoon via de vluchtstrook te gaan. Dit is de enige weg,die richting grens gaat. Het voortrazende verkeer lijkt zich niet aan mijn aanwezigheid te storen. Een aan de andere kant rijdende politieauto,evenmin. De agenten,steken gewoon hun duim op. Ongelooflijk, dit moet je in Nederland niet gaan proberen,dan ga het journaal halen.
Zal hier wel normaal zijn. Na zo,n 20 kilometer gaat de snelweg weer over in een 2-baansweg.
Nog even,dan ben ik Servië uit. Best een leuk en vreemd land tegelijk. In bijna elke tuin,staat wel een auto,waar vaak vele onderdelen ontbreken. De plaatselijke boeren erg in hun nopjes blijken te zijn met de tef..,je weet wel,een MF trekker. Deze was er volgens mij al,voordat het wiel is uitgevonden. Het ene na het andere fruitkraampje tegenkomt. En voor een schijntje het lekkerste fruit koopt. Waar de plaatselijke kruidenier,ook als café fungeerd. En waar de nieuwsgierige local, graag hun biertje nuttigen.
Net voor de grens,maak ik een pauze,bij een tankstation. Hier blijken,vooral Turken te komen,die op doorreis zijn. Al snel wordt mij koffie aangeboden, door 1 van hen. Zijn naam is Erol. Hij woont in Tiel. Nu blijkt maar weer eens,de Turk is enorm gastvrij.
Na een paar kilometer kom ik bij de grens. Wow! Wat een enorme drukte. Lange rijen met auto's, vrachtwagens en bussen staan te wachten. Nu blijkt het voordeel van de fiets. Fiets de wachtenden gewoon voorbij. Al snel kom ik bij het loket,en toon m,n paspoort. Een vreemd kijkende douanier,laat mij snel door. Een kerel op een fiets?? Wat moet ie hier,denkt hij zekers. Laat Servië achter mij en fiets Bulgarije tegemoet. Moet nog wel een plekje voor de nacht zien te vinden. Al snel diend het 1e tankstation zich aan. Besluit om hetzelfde te gaan doen,als gisteravond. Hier staan alleen maar Bulgaren. En besluit om door te fietsen. Na zo,n 15 kilometer, weer een tankstation. Wederom maak ik even een rondje op het terrein. Hier ziet het er veel beter uit. Mede door de vele Turken,die even een kleine stop maken.
Weet uit ervaring,dat je bij deze mensen veilig staat. En een "oogje"in het zeil houden. Dit geeft een veilig gevoel. Mag zonder problemen de tent opzetten. Een grasveldje wórdt de plek om deze op te bouwen.
Hier tref ik het eerste Turkse gezin. Gelijk wordt mij eten en drinken aangeboden. Wie geeft er nu zomaar eten en drinken aan een volslagen vreemde? Ja,dat is de Turkse medemens. Wij hebben als Nederlanders,veel vooroordelen,over deze mensen. Maar dat is geheel onterecht. Dat blijkt nu wel weer. Wij kunnen nog een voorbeeld aan hun enorme gastvrijheid nemen.
Farkan Alp,is 1 van de gezinsleden. Wij wonen in Regensburg,zegt hij in goed verstaanbaar engels.
En gaan naar Turkije, op vakantie en familiebezoek. En waar ga jij op de fiets naartoe? Vraagt hij aan mij. Als ik hem mijn reisdoel vertel,is hij erg onder de indruk. Wat een avontuur, geweldig,zegt hij.
Het wordt tijd voor een douche en het wassen van de kleren. Morgen gaat het avontuur verder. Richting Sofia. Een nieuwe dag,een nieuw avontuur.
Had mijn tentje vlak naast het restaurant opgezet. Nu wordt het weer tijd,om het af te breken. Nog even genieten van een ontbijtje. Deze bestel ik in het restaurant. Deze bestaat uit een vet bestaand gebakken ei,wat zure kaas en brood. De Serviër is geen held in de keuken. Gisteravond kreeg ik een snitzel voorgeschoteld. Deze kon zo de fietsbroek in,een betere zeem is er niet,haha.
Maar de Serviërs hebben mij prima behandeld. Het is een mix van vrolijkheid, graag bierdrinkende en rokende gast,waar je heel goed omgang mee kunt hebben.
Dit is waarschijnlijk mijn laatste dag in Servië. Ga,als alles goed gaat de grens met Bulgarije bereiken.
En daar ga ik weer. Het is erg druk op de 2-baansweg. Met grote getale zijn de auto's en vrachtwagens aanwezig. Het zijn vooral Turken,die in West Europa wonen,en nu op vakantie of familiebezoek in Turkije gaan. Soms is er maar net plek genoeg op de weg,maar er ontstaan geen problemen. Het landschap ziet er erg mooi uit. Ben omringd door bergen. En de weg loopt met een riviertje mee. Maar het bergachtige landschap wordt minder. En de 2-baansweg gaat over in een 4-baanssnelweg. Deze weg oogt erg nieuw,en is volgens mij net geopend. Wat nu...? Besluit om maar gewoon via de vluchtstrook te gaan. Dit is de enige weg,die richting grens gaat. Het voortrazende verkeer lijkt zich niet aan mijn aanwezigheid te storen. Een aan de andere kant rijdende politieauto,evenmin. De agenten,steken gewoon hun duim op. Ongelooflijk, dit moet je in Nederland niet gaan proberen,dan ga het journaal halen.
Zal hier wel normaal zijn. Na zo,n 20 kilometer gaat de snelweg weer over in een 2-baansweg.
Nog even,dan ben ik Servië uit. Best een leuk en vreemd land tegelijk. In bijna elke tuin,staat wel een auto,waar vaak vele onderdelen ontbreken. De plaatselijke boeren erg in hun nopjes blijken te zijn met de tef..,je weet wel,een MF trekker. Deze was er volgens mij al,voordat het wiel is uitgevonden. Het ene na het andere fruitkraampje tegenkomt. En voor een schijntje het lekkerste fruit koopt. Waar de plaatselijke kruidenier,ook als café fungeerd. En waar de nieuwsgierige local, graag hun biertje nuttigen.
Net voor de grens,maak ik een pauze,bij een tankstation. Hier blijken,vooral Turken te komen,die op doorreis zijn. Al snel wordt mij koffie aangeboden, door 1 van hen. Zijn naam is Erol. Hij woont in Tiel. Nu blijkt maar weer eens,de Turk is enorm gastvrij.
Na een paar kilometer kom ik bij de grens. Wow! Wat een enorme drukte. Lange rijen met auto's, vrachtwagens en bussen staan te wachten. Nu blijkt het voordeel van de fiets. Fiets de wachtenden gewoon voorbij. Al snel kom ik bij het loket,en toon m,n paspoort. Een vreemd kijkende douanier,laat mij snel door. Een kerel op een fiets?? Wat moet ie hier,denkt hij zekers. Laat Servië achter mij en fiets Bulgarije tegemoet. Moet nog wel een plekje voor de nacht zien te vinden. Al snel diend het 1e tankstation zich aan. Besluit om hetzelfde te gaan doen,als gisteravond. Hier staan alleen maar Bulgaren. En besluit om door te fietsen. Na zo,n 15 kilometer, weer een tankstation. Wederom maak ik even een rondje op het terrein. Hier ziet het er veel beter uit. Mede door de vele Turken,die even een kleine stop maken.
Weet uit ervaring,dat je bij deze mensen veilig staat. En een "oogje"in het zeil houden. Dit geeft een veilig gevoel. Mag zonder problemen de tent opzetten. Een grasveldje wórdt de plek om deze op te bouwen.
Hier tref ik het eerste Turkse gezin. Gelijk wordt mij eten en drinken aangeboden. Wie geeft er nu zomaar eten en drinken aan een volslagen vreemde? Ja,dat is de Turkse medemens. Wij hebben als Nederlanders,veel vooroordelen,over deze mensen. Maar dat is geheel onterecht. Dat blijkt nu wel weer. Wij kunnen nog een voorbeeld aan hun enorme gastvrijheid nemen.
Farkan Alp,is 1 van de gezinsleden. Wij wonen in Regensburg,zegt hij in goed verstaanbaar engels.
En gaan naar Turkije, op vakantie en familiebezoek. En waar ga jij op de fiets naartoe? Vraagt hij aan mij. Als ik hem mijn reisdoel vertel,is hij erg onder de indruk. Wat een avontuur, geweldig,zegt hij.
Het wordt tijd voor een douche en het wassen van de kleren. Morgen gaat het avontuur verder. Richting Sofia. Een nieuwe dag,een nieuw avontuur.
Succes in Bulgarije.