Na 2 dagen rust,wordt het tijd Novi Sad vaarwel te zeggen.

Het wordt weer tijd,om op de Santos te stappen. Heb afgelopen dagen,eigenlijk van 2 extra ongeplande rustdagen genoten.
Heb mijn vriendenkring,wat groter gemaakt. En ben weer wat ervaringen rijker. Bewaar goede herinneringen aan deze stad.
Na een fotomoment met vader en zoon,de eigenaren van het hotel,wordt het tijd om hen te bedanken en vaarwel te zeggen.
Het is inmiddels al weer woensdag,de tijd vliegt voorbij. En daar gaat ie weer. Via een brug over de Donau, gaat het verder in zuid-oostelijke richting. Beograd is het volgende reisdoel. Het eerste stuk van de route,gaat het al weer behoorlijk omhoog. Na deze klim vlakt het weer af. Met wederom de wind in de rug,is het lekker fietsen. Ook is het niet meer zo warm. Met zo,n 27°C is het goed te harden. En in een mum van tijd bereik ik de stad Beograd. (Belgrado). Het eerste deel is een enorm industriegebied. Deze gaat vrijwel vlekkeloos over in het centrum.
En dan mis ik het fietspad. Begeef me inmiddels op een grote brug,deze loopt over een zijrivier van de Donau. En daar komt ie aan,luid klingelend met zijn bel...,een tram! En deze zit vlak achter mij. De machinist,attendeerd mij op het naastgelegen fietspad. Maar deze kan deze onmogelijk opkomen,door een wel heel hoge rand. Gewoon doorfietsen en net doen dat ik gek ben. Snel van die brug af en de trambaan weer vrijmaken. Snel maak ik mij uit de "voeten".
Weldra ben ik in Bolec. Hier heb ik via de site warmshowers,een plek voor de nacht gevonden. Ivan heet de beste kerel,maar van hem geen spoor. Hij zit nog op z,n werk. En het kan ook best laat worden voordat hij terug is. Alleen zijn moeder is thuis. Het huis ziet er best een beetje creepie uit. Maar door het vele kinderspeelgoed dat overal verspreid rond het huis ligt,krijg ik toch een wat beter gevoel.
De moeder lijkt vriendelijk. En zij is niet al te best ter been. Zet je tentje,daar maar op,zegt zij. Dat probeert zij althans,te zeggen. Op een betonplaat,naast een wel erg oud autowrak. Een Lada volgens mij.
Ben niet alleen...,heb nog nooit zulke grote mieren gezien. Niet teveel bij nadenken,tentje opzetten,slapen,en morgen bij het krieken van de dag weer wegwezen hier.
De nacht verliep behoorlijk. Een alleen maar een hond,die niet kon stoppen met blaffen,hield mij enigzins uit de slaap. Kutbeest...

Donderdag 27 Juli. Snel opruimen en wegwezen hier. Boldec,SRB.

Via Bolec fiets ik naar Smederovo. Vandaag,is het de bedoeling om Jagodina te halen. Een klein stadje. In Smederovo,zeg ik vaarwel tegen de Donau. Deze trouwe makker,volg ik al vanaf Regensburg.
Het gaat alweer erg lekker. En plots sta ik voor de betalingspoort van de snelweg. Ga ik de snelweg op of niet. Besluit om toch maar om te draaien. Volgens mij een verstandig besluit,haha. Na een behoorlijke klim,bereik ik Jagodina. Hier heb ik ook een overnachting gevonden,via warmshowers.
Wederom,is er niemand aanwezig. Het is midden in de stad,en het oogt wederom niet zo fris.
De buren zijn wel thuis. Maar even vragen bij hun,denk ik dan maar.Een vriendelijke vrouw, staat mij te woord. Ook zij weet niet waar de beste man is. Hun tuin zit er wel fris uit. Mag ik de tent niet bij jullie in de tuin zetten,vraag ik aan haar. Geen probleem en je mag de douche ook gebruiken. En als je nog eten wilt?
Dit kan niet beter. En snel is het tentje opgebouwd. En neem een lekkere douche.
Inmiddels is de man,waar ik zou gaan overnachten terug. Moest even de stad in,zegt hij.
Heb mijn plek al gevonden,zeg ik tegen hem. Hij oogt erg druk te over te komen. In een rap tempo,spreekt hij erg goed engels. Hij handelt in 2e handszooi. Loop maar even mee. Vol trots toont hij mij zijn fietsencollectie. Onder een dikke laag stof zie ik een oude Bianchi en een Peugeot. Druk pratend,gaat hij elk merk af. Deze goedlachse handelaar heeft wel kennis van het oude spul. Moet er zelf een beetje bij lachen. Heb het gevoel,dat ik een een aflevering van showroom zit. Zeg hallo,tegen dit bijzondere heerschap. Het is tijd om te gaan slapen.

28 Juli. Vertrek Jagodina.

Heb lekker geslapen. Geen blaffende honden en andere "rare"geluiden. De mensen waar ik toevallig
Ben beland,zijn erg aardig tegen mij. En er wordt mij al snel koffie aangeboden.
De dochter heeft een tweeling. Deze grappig uitziende kleintjes,kijken vol bewondering na mij. Wat moet die vreemde,met die tent in onze tuin,zullen ze wel denken. Na de koffie,wordt het tijd om te pakken. En bedank beide dames voor hun enorme gastvrijheid.
Waar zal ik vannacht slapen,vraag ik mezelf af. We zien wel. En fiets door. Dat warmshowers gedoe,maar even niet meer. Er komt vanzelf wel wat op mijn pad.
Vandaag gaat het in de richting van Nis. Kijk wel hoever dat ik kom. Verwacht vandaag wat meer hoogtemeters. Maar dit valt eigenlijk reuzemee.
De Serviër, blijkt een verwoed fan te zijn van auto's uit lang vervlogen tijden.
De VW golf en Opel kadet uit de jaren tachtig doen het nog goed hier. Vooral de rode exemplaren zijn populair. Hevig rookuitstomend zie je ze hier voorbij scheuren. Doet mijzelf een beetje aan vroeger denken. Net na het behalen van je rijbewijs,was ik ook een trotse bezitter van een Opel kadet gsi. En het was ook nog een rode ook,haha.
Ben inmiddels al verder dan verwacht. Het doel was de stad,Nis. Deze ben ik al door. Dat ging weer lekker.
Nu alleen nog een plaats voor de nacht. Verderop zie ik een truckstop. Dit is mijn kans. Hier moet ik zijn,hier kan ik douchen en eten. Dat weet ik uit ervaring,haha. En mag ook mijn tentje opzetten,onder een boom. Wat wil je nog meer.
Bulgarije, ik kom eraan. Zit op zo,n 90 km van de grens.