Wat is dat?? Regen??

Vrijdag 23-9. Vertrek hotel in Xincai,China.

De hotelkamer was niet zo netjes. Dit mede door de goedkope prijs. De chinees, neemt het niet zo nauw,als het om de hygiëne gaat. Gelukkig was het bed wel fris. En dan heb ik natuurlijk,mijn eigen slaapzak ook nog bij mij. Het douchen moest ik op een andere kamer doen,er wou maar geen water uit de kraan komen. Gelukkig is dat later verholpen. En niet onbelangrijk, er was een werkende airco. Mede daardoor,heb ik toch een goede nachtrust achter de rug.
Het ontbijt nuttig ik alweer in zo,n typisch klein restaurantje. Gortensoep en deegballen. Daar komen de ballen,.....
Het is een herhaling van zetten. De dagen lijken zo verrekte veel op elkaar. Echt saai is het ook niet te noemen,mede dat ik toch wel van alles beleef zo onderweg. Maar het is het landschap, de stadjes die ik door kom. Het lijkt allemaal zo vreselijk veel op elkaar. Er is geen enkele vergelijking met Holland.
Misschien alleen het vlakke en die tegenwind,haha. Het blijkt hier zelfs nog vlakker te zijn,dan in ons mooie kikkerlandje. Maak werkelijk geen enkele hoogtemeter. Dat zal wel niet meer zolang duren,ben ik bang voor. Het maken van lange afstanden is tot nu toe geen probleem. Moet toch een beetje vooruit denken. Zo rond 10 oktober moet ik in Xiamen zijn. Dan gaat m,n boot in de richting van Taiwan. En deze gaat maar één keer per week. En mijn visum is maar 30 dagen geldig. Het verlengen hiervan,is volgens mij geen optie. Heb geprobeerd om een 60 dagen visum te krijgen,dat is niet gelukt. Waarom? Dat weet ik ook niet. De visumaanvraag, is mij niet goed vergaan,helaas.
Je ziet hier veel senioren aan het werk. Zij vegen de straat, onderhouden de perken. Sommigen lopen zo krom als een hoepel,ze hebben helemaal de houding van het vele werken aangenomen. Best zielig. Vaak zijn het alleen groepjes oudere vrouwen,die het "vervelende" werk doen. Dus zij zitten nog niet achter de geraniums,doen geen potje bingo of zijn niet aan het kantklossen. Nee zij steken de handen uit de mouwen, en zijn nog druk doende. Zoals een groep van van deze "oudjes",nu zie ik ze bezig met beschilderen van bomen,langs de weg. Vanaf de grond,tot aan zo,n 1,30 meter boven het maaiveld wordt de stam voorzien van een witte laag verf,afgewerkt met een rode bies. En er wordt er geen één vergeten. En er staan wat bomen,langs deze weg. Ik kan het weten,want ik volg deze al meer dan 1000 kilometer.
Waar zijn de jongeren dan,dat vraag ik mij zelf af. Die zie je hier niet zoveel, op het platteland. Deze zijn het natuurlijk naar de grote steden getrokken,daar waar wat meer toekomstperspectief te vinden is. De oudjes,blijven achter.
Er gebeurt iets opmerkelijks. Het vlakke terrein,komt ten einde. Na het stadje,Chuangchang,is het over. De glooiing, neemt het over. Na een kilometer of 30,doemen de eerste "bergjes" op. Dat vlakke is nu wel echt over,daar ben ik bang voor. Maar het landschap wordt er zo wel een stuk mooier op. En voor die paar hoogtemeters, ben ik ook niet bang,hahaha.
En wat is dat?? De lucht betrekt. Donkere wolken verschijnen ten tonele. En de eerste regen,sinds hele lange tijd is een feit. Die regendruppels voelen als een aangename douche. De laatste keer,dat ik regen heb gevoeld,op m,n lijf was in Turkije. Een heftige onweersbui van korte duur.
Daar waar ik in Iran geen enkele wolk heb gezien,is dat in China gelukkig anders. Al bij m,n inreis in dit land waren er wolken te zien. En deze hielden af en toe het zonlicht tegen,dat kan zo lekker zijn.
Nu maar snel even een hotel zien te vinden. In Shawo is het raak. Een klein stadje,zo aan de G-106. Gelukkig maar,want de eerste grote stad,is er pas na zo,n 70 kilometer. En heb er inmiddels al 130 kilometer op zitten. De hoteluitbaters,zijn een man en een vrouw. Een stel,als je het mij vraagt.
Ze zijn wel erg verdwaasd,om mij te zien. Een fietsende toerist,valt wederom erg op,hahaha. Ze zien mij als gast wel zitten. Maar eerst worden daar weer vele foto's gemaakt,alvorens ik kan inchecken. De man is een verwoed fan van Mao. Overal zie je de afbeeldingen hangen,met de kop van deze barbaarse dictator. Toch zijn de chinezen dol op hem,echt overal zie die kop op terug. Vele chinezen,voorzagen het gevaar van deze man,en zijn eind jaren 40,aan zijn gruwelregime ontsnapt,door naar Taiwan te vluchten.
De vrouw blijft maar aan het eten,van gepofte kastanjes. Ze drukt er mij ook wat toe. Deze moet je even ontdoen van de barst,en de inhoud is best lekker. Het smaakt naar onze bekende aardappelen.
Nu nog even douchen. En dan weer naar beneden,voor wat eten. Hier wordt mij een stevige soep voorgezet. Rijk gevuld met van alles en nog wat. Maar de stukken varkensvlees voeren de boventoon. Varkensvlees met veel vet! Dat smaakt best! Mag ook best,na zo,n inspannende dag, hahaha.
Aan aandacht heb ik ook geen gebrek. Morgen blijf ik nog maar een dag. Even wat rust pakken. En volgens de berichten,wordt er dan ook veel regen verwacht.
Vanaf maandag gaat er wel wat meer veranderen. Het zal nog wel drukker worden,de wat grotere steden dienen zich aan. Die moet ik allemaal door... En de bergen,ze komen eraan. Eerst maar even genieten van de rustdag.