Op naar de big city. Teheran Here we come!

Vrijdag 1-09. Vertrek guesthouse in Karaj.

Wat gaat er vandaag allemaal gebeuren? Op dit moment zit ik nog in een voorstad van Teheran. Het is nog zo,n 60 kilometer fietsen,dan ben ik op de plek waar ik moet zijn. Het noorden van de stad,hier zitten de ambassades. Het is vandaag vrijdag,samen met morgen is het hier weekend. Alle ambassades zitten dan gesloten. Zondag dan zijn ze geopend. Daar moet ik gebruik van maken. Vandaar dat ik naar het noorden van de stad,wil. Hopelijk kan ik daar onderdak vinden voor een wat langer verblijf.
Maar eerst nog even deze stad zien uit te komen. Bij het guesthouse zit geen ontbijt. Heb best trek in wat.
Ben nog geen kilometer onderweg, en vind een restaurant. Hier kan ik even een ontbijt scoren. Wow,wat lekker. Een omelet,brood,salade,een soort van erwtensoep en natuurlijk is daar ook weer de bekende Iraanse thee. Dat eten doet mij goed,en geeft mij weer energie,haha. Teheran, here we come.
De snelweg is vlot gevonden,en wederom fiets ik via de vluchtstrook. Ik gebruik google maps,om mijn bestemming te vinden;de Nederlandse ambassade. Het schiet lekker op,en bereik zonder noemenswaardige problemen het centrum van Teheran. Het stinkt er wel enorm,het vele verkeer zorgt voor een grote luchtvervuiling. Vooral die "ouwe" verhicles,stoten veel zwarte walmen uit. En daar is ook weer die hitte. Verstand op nul en gaan. Daar staat zo,n oud gevaarte op de vluchtstrook, met de motorkap omhoog. De bestuurder staat er een beetje radeloos bij te kijken. Zijn koelsysteem heeft het begeven,onder de auto staat een dikke plas koelvloeistof. De man houdt mij staande. Heb jij water bij je,vraagt hij. Heb nog een volle petfles van dat spul bij me. Ondanks die enorme hitte,geeft ik de beste man deze petfles. Mag best eens wat terug doen,zo denk ik bij m,n eigen. Scoor wel weer een nieuwe fles. De man bedankt mij hartelijk. Zelf fiets ik verder,de stad in. Plots word ik ingehaald door iemand op een racefiets. Hij heeft wel een heel bekende fietskleding aan. Het is van onze eigen Lotto/Jumbo ploeg. Wacht eens even,schreeuw ik hem achterna. De beste man stopt. Het zien van dit tenue is best bijzonder. Helaas spreekt de jongen,geen enkel woord engels. Probeer hem duidelijk te maken dat ik uit Nederland kom,en dat hij nu voor een nederlandse ploeg rijd,haha. Even snel een foto.
Misschien heb ik geluk,en kan ik proberen duidelijk te maken, dat ik op zoek ben naar een slaapplek. Waarempel, het lukt. En hij gebaard mij,hem te volgen. Waar gaat hij naar toe? Kan zijn tempo nauwelijks volgen,hahaha. Het is net een formule 1 auto,tegen een zwaar beladen vrachtwagen. Dan komen we op de plaats van bestemming,moet eerst een beetje uitpuffen, haha. Het is een hotel,waar hij mij naartoe heeft gebracht. Midden in het centrum van Teheran. Toch maar even vragen naar de prijs, en daar komt het antwoord:125 dollar. Alles is goedkoop in dit land,behalve de hotels. Waarom? Ik weet het niet. Dit is geen optie voor mij,en de locatie is al helemaal niet goed. Bedank de "Lotto/Jumbo renner". En ik fiets verder in de richting van het noorden. Mijn water is bijna op,en ben nog geen winkel tegengekomen. Had eigenlijk genoeg water bij mij,maar ik heb het eerder op de dag weggeven,maakt ook niet uit.De weg loopt flink omhoog,en het is druk. Moet oppassen, het overige verkeer rijdt weer als een stelletje wilden. Stukje bij beetje bereik ik mijn reisdoel,zit er nog zo,n 5 kilometer vandaan. En net als het zo moet zijn zie ik een winkeltje. We zouden zeggen,het is een kruidenier uit lang vervlogen tijden. Mijn redding,zo blijkt! Water,eindelijk!! De verkoper,heeft in de gaten waar ik voor kom. En pakt er gelijk een fles water bij. Mijn verschijning is wederom wonderbaarlijk te noemen,vol belangstelling zitten zij mij aan te kijken. Heet Behrouz,zegt de verkoper,en dat is mijn hulpje Farid. Kan ik verder nog wat voor je doen,vraagt hij in gebrekkig engels. Vertel hem de reden,waarom ik in het noorden van de stad zit. Hier zitten de ambassades van Nederland, Turkmenistan en China. Bij deze ambassades,moet ik nog van alles regelen. Vertel hem tevens van m,n reis en dat ik uit Nederland kom. Vol bewondering luistert hij m,n verhaal aan.
Weet jij ook nog een plaats voor de nacht,vraag ik aan hem. Jij bent nu mijn gast,over die overnachtingen,
hoef jij je niet druk te maken. Vannacht slaap jij in mijn huis,en het maakt ook niet uit,voor hoelang. Wauw!! Dat klinkt goed! En ik bedank Behrouz voor dit geweldig aanbod. Als je nu even wilt rusten,kan dat ook. Daar boven in de winkel zit de opslagruimte, daar zit ook een slaapplek. Be my guest,zegt hij. En vanavond ga jij met met mij naar huis. Zal mijn vrouw even bellen,dat zij wat extra eten kookt. Je kunt wel eten gebruiken,zegt hij. Wat is dit allemaal, ongelooflijk. Heb een plaats voor de komende nachten gescoord,bij een wel erg vriendelijke en goedlachse kerel.
Behrouz heeft zijn eigen winkeltje in het noorden van de stad,zelf woont hij zo,n 20 kilometer zuidwaarts. De winkel is geopend tot 00:00. Ga nu maar eerst de opslagruimte in,even lekker slapen. Via wat klauterwerk kom ik in de opslagruimte terecht. Het is er lekker koel,mede door een ventilator. Na een paar uurtjes rust,klim ik weer naar beneden. Behrouz vindt het allemaal geweldig, zo te zien. Eten,drinken,pak maar zoveel je wilt. Jij bent mijn gast, zegt hij lachend. Het is een komen en gaan van klanten,bij het zien van mij moeten ze eerst lachen,daarna volgt de nieuwsgierigheid. Zit hier voorlopig wel goed, vermaak mij best,haha.
Het is bijna tijd om de winkel te sluiten,maar eerst gaat de Santos naar binnen. De fietstassen,in de auto en dan op naar het huis van Behrouz. Het verkeer gedraagd zich,zoals verwacht. Het gaat van de één naar de andere kant van de weg,en dan die motoren.....,zonder helm. Gelukkig zit ik in de auto,en ervaar het nu op deze manier,haha.
Na zo,n 25 minuten rijden,zijn we op de plaats van bestemming. Het appartement van Behrouz. Het ziet er allemaal erg netjes uit. En zijn vrouw heeft het eten al klaar. Er is een eind gekomen aan wederom een bijzondere dag. Eerst is er die twijfel, dat het wel goed gaat komen,en achteraf gezien,valt alles op de goede plek. Net als het zo moet zijn.

Zaterdag 2-09. Heb er nieuwe vrienden bij!! Behrouz en zijn hulpje Farid.

Geweldig, kan het niet anders omschrijven. Behrouz is een beste keerl,zo zouden wij het zeggen. Ongelooflijk gewoon. Onderdak,eten,vrolijkheid,lachen...,ga zo maar door.
Tegen 10:00 rijden wij terug naar zijn winkel in het noorden van de stad. Deze is al om 09:00 geopend door Farid. Eerst even een ontbijtje, daarna ga je maar weer lekker slapen in je "hok",zegt ie lachend. Dat komt goed uit,zo kan ik mij even lekker rustig terugtrekken. Heb nog van alles aan voorbereidingen te doen,wat de visum aanvragen betreft. En daarna nog even lekker slapen. Later in de middag is daar warm eten,gereserveerd door Behrouz. Bqq,zegt hij lachend. Na het eten ga ik weer de winkel in. Sit down,mister Marko, zegt Behrouz. Vermaak mij best,net zoals gisteren zijn daar weer de goedlachse en nieuwsgierige klanten. Hoef mij niet te vervelen. Morgen gaat het in de richting van de ambassades, Behrouz heeft al aangeboden om met mij mee te gaan. Super!! :-)