Oostenrijk.Fietsroute 6,langs de Donau.

14-7. Vertrek camping in Engelhartzell.
Het lijkt een mooie dag te worden. Het zonnetje is er al lekker bij. Het eerste stuk fiets ik langs de Donau. Maar plots stuurt de gps mij de binnenlanden in. Het zal wel een "short cut" zijn,denk ik dan. Maar de weg loopt omhoog. Binnen korte tijd ben ik weer aan het klimmen. Eenmaal boven word ik beloond met een afdaling. De wind zoeft de door nog m,n haar. De weg lijdt mij terug naar het fietspad langs de Donau. De Oostenrijkers besteden veel aandacht aan hun fietspaden. Ze liggen er verzorgd bij. De bewijzering is goed,alles staat netjes aangegeven. Dit in tegenstelling met Duitsland. Daar kan een fietspad zomaar ophouden met bestaan. En moet je vaak verder fietsen op de bundesstrasse,met al zijn voortrazende verkeer.
Op het fietspad langs de Donau wemelt het van "soortgenoten". Door de meesten word ik vriendelijk begroet. Het doet mij denken aan motorrijders. Deze steken,terwijl ze elkaar tegenkomen ook een hand op. Via een brug over de rivier,bereik ik de andere kant. Vervolg wederom m,n route over het fietspad. Na een poos fietsen,zegt de bewijzering ik via een sluis terug mag naar de andere kant. Het sluizencomplex is echt enorm. Het doet mij denken aan Gerrit m,n oude buurman. Bewaar goede herinneringen aan deze beste man. Hij kon altijd mooi vertellen over de tijd,dat hij werkzaam was als kapitein op een binnenvaartschip. Hij vervoerde brandstoffen van Rotterdam naar Zwitserland. De laatste jaren werkte hij als sluiswachter op de sluizen van Eefde en Delden. De beste man is helaas al overleden. Deze grote liefhebber van het vrouwelijke schoon.
Als ik eenmaal over de sluis ben,wordt het tijd voor een kleine rustpauze. Vind m,n plek op een bankje,onder een boom.Iets verderop zijn ze bezig met een triathlon. Het begint mij ook een beetje te jeuken. Heb al diverse keren meegedaan aan de triathlon van Vroomshoop. Het eraan meedoen is echt geweldig! Volgend jaar maar weer. Nu maar eerst op de fiets naar Taiwan...,haha. Plots zie ik een stel,beiden fietsend op een Santos. Mooie fietsen hebben jullie,zeg ik tegen hen. Het kan haast niet anders,en word vriendelijk in het nederlands teruggegroet. Even de tijd nemen voor een praatje. Ze komen uit de Achterhoek. Ze zijn vanuit Wenen vetrokken,om al fietsend terug te gaan naar Nederland. Niet veel later spring ik ook op de Santos.Het is nog zo,n 30 km tot aan de camping. De gps lijdt mij wederom de binnenlanden in. Nu loopt de weg wel erg steil naar boven,pfff. Na ongeveer 10 km ben ik boven. Heb Neustad a/d Donau bereikt. Nu is het flink afdalen geblazen. Op sommige stukken gaat het bijna 60 km naar beneden. En dat met die zware bepakking. Nu komt de kwaliteit van de Santos echt naar voren. De fiets geeft geen krimp!! Ook de velgremmn van Magura doen hun werk uitstekend. Het voelt allemaal erg vertrouwd aan. Ben je van plan om een fietsvakantie te gaan maken. Tip: koop je fiets bij Jos Ophuis in Oldenzaal. Met een perfecte en vriendelijke service. Kan erover meepraten.
Al snel kom ik op de camping in Willersbach aan. Voor vandaag is het even genoeg geweest. Meld mij eigen aan in het restaurant van de familie Krenn. Er wordt niet moeilijk gedaan. Zet je tent maar op het grasveldje. Morgen rekenen we wel af. Na het opzetten van de tent,loop ik terug naar het restaurant. Even lekker op het terras zitten. Ik word aangesproken door iemand. Het blijkt om een Nederlandse fietser te gaan. Deze beste man komt uit Haren, (Gr.) Ben al een poosje onderweg in Europa,en ga via de Limes route terug naar nl. Het wordt tijd om terug te gaan,naar m,n vrouw,zegt hij. Als ik hem vertel over m,n reisplan,toont hij veel respect. We raken maar niet uitgepraat. Laten ons eten enigszins koud worden.
Haije blijkt al 72 jaar te zijn. Hij oogt echter erg vitaal. Het respect is wederzijds. Waar fietsen zo niet allemaal goed voor is! Het wordt tijd om te gaan slapen. Morgen gaat het verder langs de Donau.

15-7. Camping Krenn,Willersbach.

De afgelopen nacht heeft het geregend. Alles nat. Gewoon de tent in de hoes gepropt,zien we vanavond wel weer verder. Het is niet anders.De lucht ziet donker...,weldra zullen er nieuwe buien ontstaan. Even snel een ontbijtje en dan weer verder.Haije is inmiddels ook aangeschoven. Samen aan de koffie. Het regent inmiddels. Nog maar even wachten. Er zitten ook 2 Franse fietsers in het restaurant. Het duurt niet lang,voordat we in gesprek zijn. In m,n beste Frans probeer ik ze te woord te staan. En vertel hen over m,n fietsavonturen in de Franse Alpen ( Marmotte) en de mt.Ventoux. Wonderbaarlijk,begrijpen ze het nog ook. Hahaha. Het miezerd nog een beetje. Maar we besluiten toch om maar op te stappen. Zeg au revoir tegen de Fransen. Geef Haije een hand en wens hem een goede reis.
Na een poos op de fiets,begint het harder te regenen. Voor het eerst trek ik de regenponcho aan. Blijkt toch een soort van bescherming te geven. Maar het weer knapt op. Vervolg de toch enigzins saaie route langs de Donau. Plots zie ik een appelboom. Kan het niet laten om er een paar te "jatten". Maar aan de nog niet rijpe appels zit niet veel smaak.
Van hoogtemeters is van haast geen sprake. En de wind is mij al meer dan een week goedgezind. Dat fiets lekker door. Even snel wat boodschappen halen. In een klein, dorp vind ik een supermarkt. Er staan 2 bepakte fietsen van het merk Koga. De eigenaren zullen vast nederlanders zijn,denk ik. Niet veel later kom ik ze in de winkel tegen. Dave en Elly. Waarvan Dave een Amerikaan is. Hij praat een beetje hollands met een leuk accent. Al gauw komt m,n reisplan ter sprake. Vol bewondering luisteren ze naar m,n verhaal. Wow!! Leuk!! Hoor ik ze zeggen. Zelf zijn ze bezig met rondrit en als eindbestemming, Krakow.Wederom zeg ik gedag tegen deze vriendelijke mensen. Wat zijn er toch veel landgenoten onderweg. En dat op de fiets. Geweldig!
Nog ongeveer 15 km tot aan Tulln.De camping ziet er gelikt uit. De tent is snel opgezet. Naast mij staat een Roemeen. Deze beste man spreekt erg goed engels. Via Oostenrijk,Duitsland en Zwitserland gaat het naar Frankrijk,zegt hij. Het regent inmiddels weer. Besluit maar,om te gaan slapen.Iets verder op staat een pipowagen. Een hond op de veranda blijft maar blekken en verstoord de rust dusdanig. Plots hoor ik een soort gevloek in een vreemde taal. Het is onze roemense vriend. Hij ergerd zich dusdanig aan het geblaf,en besluit de hond die vastgeknoopd aan een touw zit,los te laten. De viervoeter neemt het ervan,en verdwijnt op de camping. Zijn baasje is nergens te bekennen. Rust! Maar in de verte is een concert gaande. Dus van complete rust is eigenlijk ook geen sprake. De muziek is een soort van Oostenrijkse houthakkers hoempapa. Dit samen met techno gemixt in een blender. Het eindresultaat klinkt helemaal zo slecht nog niet. Het geheel wordt afgestoten met een overweldigende vuurwerkshow. Wow,dat gaat hard. Daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren. Maar bij ons is alles aan regels gebonden of je hebt weer van die klagers. Je kent ze wel. Maar aan de andere kant,mag dan ook alles weer.
Het wordt rustig. Morgen ga ik het wat rustiger aan te doen. Er wordt dan niet niet gefietst. Tijd om wat aan m,n blog te doen. En de was. En de fiets poetsen..... Hoezo,rustdag. Hahahahaha.